2024 Mei-Juni Tusa & Castel di Tusa/ Sicilië

 Voor de derde keer gingen we met eigen auto, veerboot Livorno- Palermo naar Sicilië. Dit keer niet via Zwitserland, maar via de Frejus Tunnel in Frankrijk. Dit om de enorme files rondom Milaan te vermijden en hoopten op geen files rondom Turijn en Genua. Gelukt op de heenweg. Terug was een ander verhaal, heel veel files, ook nog in Frankrijk, heel veel wegwerkzaamheden, afgesloten tunnel door ongeluk en als klap op de vuurpijl, nog drie kwartier stil gestaan voor Bergen op Zoom. Zooo dicht bij huis. Maar ja, was niet anders.

Paar weken voor vertrek werd "ons" huisje in Pietraperzia, provincie Enna, geannuleerd. Omdat we Tusa, het stadje op de heuvel waartoe Castel di Tusa behoort, zo'n super leuk plek vinden, besloten daar voor de eerste week een huis te huren. Gelegen aan de oude weg van Castel di Tusa naar Tusa. Omdat deze al een jaar gesloten is ivm wegwerkzaamheden, zou er amper verkeer zijn. Dat klopte, maar wel helaas heel veel traktortjes van mensen op weg naar hun tuin/stuk land. En deze gebruiken diesel, dus de geuren die geregeld langs ons terras kwamen, waren minder fijn. Wat grappig was, was dat de eigenaar van dit huis hetzelfde heet als onze verhuurder van Casa Canale in Castel di Tusa. Zij bleken neven te zijn. Wist altijd al dat de wereld klein is op Sicilië, maar dit was toch wel frappant. 

Het huis was ruim, met een groot terras voor de deur, met een prachtig uitzicht op de heuvels en de zee. 's Ochtends werd ik vaak verwelkomd door kleine kudde koeien of schapen en hele mooie oranje-bruine konijnen. Wat het fijnste was, was dat ik dagelijks te voet naar de bakker kon, en voor mijn "ontbijt-koffie" naar het café van Mauritzio. 

We hadden, op 2 dagen na, heerlijk weer. Aankomstdag en vertrekdag waren nat. We hebben alleen maar geluierd, en ik maakte 2 of 3 keer per dag een wandeling over deel oude weg om toch een beetje beweging te krijgen. Verder natuurlijk overheerlijk gegeten bij Le Giare en bij Trattoria Cu a voli cotta, cu a voli cruda. Tussen de middag gingen we, zoals altijd als we in deze regio zijn, lunchen bij Porta Marina in Castel di Tusa. Een heerlijk plek vanwege onze vrienden die daar werken, maar zeker ook vanwege het eten, zoetigheden, ijs en de granita's. Dit jaar had Concetta weer een nieuw gerecht. Pasta met een créme/saus van ricotta, gemalen amandelen, basilicum, gedroogde tomaten, zout en olie. Oh mijn god wat was dat weer verrukkukluk. Concetta is zo lief geweest om mij het recept te geven, ga het zeker binnenkort uitproberen, maar de ricotta hier is niet zo lekker als op Sicilië. We zullen zien. Het is ook heerlijk op geroosterd stokbrood was een tip van haar, en het klopt.

Na een week in Tusa, gingen we naar ons volgende huisje. Voor ons bekend, want hier komen we sinds 2010 elk jaar 2 weken. Het huisje, de tuin maar vooral het 180 graden zeezicht maken het voor mij: het paradijs. De buitendouche en het infinity zwembad helpen ook mee natuurlijk (ha, ha).

Hier losten we Anoes en Lard af, die donderdags (ook met auto en veerboot) in Castel di Tusa waren aangekomen. Zaterdags zouden hun kinderen en schoonzoon ook komen en dan gingen ze met z'n vijven in een huis in Castel di Tusa logeren, op loopafstand van de zee. Anoes en Lard zijn ook al eerder in Castel di Tusa geweest, maar voor de jeugd was het de eerste keer. Nou .... die zijn ook verliefd geworden op het dorp, de mensen, het eten en "ons" Casa Canale. Zij zijn samen een paar keer op stap geweest om eea te zien in de omgeving, maar we hebben ook veel tijd samen doorgebracht. Zoals einde van de dag bij ons zwemmen, borrelen en bijkletsen. Uiteraard vaak samen geluncht bij Porta Marina of 's avonds samen gaan uit eten, of bbq-en bij ons huisje. Heerlijke week met z'n vijven.  

Helaas was er ook nog een verdrietige gebeurtenis. Lard kreeg op weg naar Santo Stefano di Camastre een ongeluk met de auto. Gelukkig had hij zelf niets, op een wond en blaar na, op binnenkant pols (van de airbag), maar de auto was in de prak! Samen met Anoes en Anne, hun dochter, ging ik hem ophalen. De politie was er al en waren zeer vriendelijk. Ze lieten de auto wegslepen naar een parking vlakbij het huis dat Lard en Anoes gehuurd hadden. De andere dag zou de auto naar een depot gaan. Maar wat een geregel komt er dan aan, ze zijn 2 dagen aan het bellen geweest om vanalles te regelen mbt de terugreis. Uiteindelijk allemaal gelukt, en ze hebben zich door dit voorval het plezier van de rest van de week niet laten "afpakken". 

Al jaren horen we verhalen dat er in een zijstraat van Lungo Mare een bakkertje is, maar tot deze vakantie niet gevonden. Het is op Via Inghilterra 9. En als je het niet weet, loop je er ook zo voorbij.

Het is een klein huis, met een metalen schuifpui, die bijna helemaal dicht geschoven is. Deur met vliegengordijn, je ziet niet dat er licht brandt. En binnen gekomen, zie je een lege vitrine, maar je ruikt vers brood. Achter het winkeltje is de bakkerij waar een zeer oude dame bezig is broden in manden te doen. Ze hebben broden van 1 pond of van 1 kilo. En het smaakt verrukkuluk! De oude dame komt mbv een wandelstok naar voren geschuiveld met het brood naar keuze. Verder hebben ze er verse sinaasappels om spremuta van te maken.

Elke ochtend rond 6 uur-half 7 reed ik naar Castel di Tusa voor "ontbijt koffie" en spremuta bij Cris in Porto Marina. Behalve wat werkmensen aan de bar voor koffie, was het buiten op het terras nog stil en kon ik genieten van het begin van de dag, met uitzicht op zee.

De ene ochtend kocht ik bij Cris croissant crema's, voor het ontbijt, de andere ochtend reed ik naar de oude dame van de bakkerij, en maakte ik dagelijks een wandeling langs het Lampare strand of langs Lungo Mare. Zo heerlijk, de wereld slaapt nog en ik mag dan genieten van de stilte en de rust. 

Tijdens een van de vele gesprekken met Pino, vertelde hij dat diverse zaken in Castel di Tusa gesloten waren. Had te maken met allerlei regelgeving die nu toegepast was. Zoals Art Hotel en Art atelier. Twee trekpleisters van Castel di Tussi. Antonio Presti was de grondlegger van het hotel en het atelier. Hij erfde na de dood van zijn vader een oude cementfabriek, een onooglijk gebouw, maar gelegen aan het strand. Na een grondige verbouwing heeft hij 20 hotelkamers laten inrichten door diverse kunstenaars. Deze kamers hebben wij 2 keer bezocht met een rondleiding op vrijdagochtend. Maar niet alleen de kamers zijn prachtig, ook de entree, eetzaal, terras aan de overkant van het hotel, de eetkamerstoelen. 

Antonio Presti is nog druk in overleg om het hotel weer te kunnen openen, maar of dat lukt is nog maar de vraag. De gemeente e/o provincie zijn al vaker moeilijk geweest mbt activiteiten die hij heeft ondernomen. Presti is tevens eigenaar van Fiumara d'Arte. Een stichting die in deze regio kunstenaars aan het werk heeft gezet om het landschap te verfraaien, maar ook om een boodschap te vertellen. Google dit maar eens en dan kun je lezen wat Presti beoogt en waar hij ook nu nog mee bezig is. Momenteel met een project in een achterstands wijk van Catania.

Langs de bedding van de Tusa rivier zijn over het land verspreidt diverse kunstwerken te zien. Echt super, wij hebben de afgelopen 14 jaar al diverse keren de rit gemaakt. Ook het landschap waarin de kunstwerken staan, is meer dan prachtig. Hieronder een aantal van de kunstwerken die we vorig jaar weer eens zijn gaan bekijken.

Het atelier zal niet meer herrijzen, want er komt een restaurant, Prandia geheten, van kok Giuseppe Alfieri, dit keer geen familie van Pino. Het restaurant zal eind juni 2024 geopend worden. Pino heeft ons aan hem voorgesteld en Giuseppe vertelde dat hij 2 jaar in Londen en 10 jaar in Rimini heeft gewerkt als kok. Maar nu was het de tijd om terug te keren naar zijn geboorteplaats. Ik kijk nu al uit naar volgend jaar 

Dit jaar dus geen verhalen en foto's over wat we bezocht hebben, maar alleen over de rust die we hadden in Castel di Tusa en het genieten van en met onze vrienden daar. Zoals altijd hebben we weer, op campagne, met de schoonouders van Epy, Epy's gezin en een neef mogen eten. En ook zoals altijd was dit weer heerlijk en super gezellig. Angelo en Maria zijn zeer gastvrij en lief. 

Maar ook gezellig koffiedrinken met Epy en Catherina's gezin, bij "ons in de tuin" van Casa Canale. Op het terras van Porto Marina gesprekken met Ciccio, Giacomo, Teresa en Nino, Amanda, Rosaria en anderen. Behalve de gesprekken die ons zo dierbaar zijn, worden we ook altijd vreselijk verwend met cadeautjes, tips en lekkere dingen. Het is altijd een feestje om hier te mogen zijn.

Omdat ik het niet kan laten, sluit ik af met wat foto's van zonsondergangen. Ook na 14 jaar kan ik daar niet genoeg van krijgen.

En zomaar wat foto's van rondom , Tusa, Casa Canale en Castel di Tusa.

En als laatste foto natuurlijk "ons" geweldige huisje: Casa Canale.

Logeer-tip:

Cris Alfieri, broer van onze verhuurder Casa Canale (Pino), heeft vanaf augustus/ september 2024Twee 2 persoons appartementen te huur in Castel di Tusa. Op loopafstand van Casa Canale, op de heuvel, met zeezicht. Momenteel is de verbouwing nog bezig, ook komt er een ruim zwembad. Elk appartement heeft eigen toegang, een terras met zeezicht en zicht op de tuin met olijfbomen. We hebben al een kijkje mogen nemen, samen met Cris, en het wordt volgens mij prachtig. Ook deze appartementen zijn prachtig en rustig gelegen, maar hier hoor je het verkeer van de snelweg wel wat meer dan bij "ons in Casa Canale". Dit komt, omdat hier geen geluidswal staat en Casa Canale lager gelegen/ beschutter gelegen ligt. Gelukkig is deze snelweg niet druk, omdat het een tolweg is.

Zodra ik foto's heb e/o een website-adres waar je info kunt vinden e/o kunt boeken, zal ik dit om mijn blog schrijven.