Dit jaar helaas maar een keer naar Sicilie. Luxeprobleem natuurlijk, maar wij hebben ons tripje in mei/juni gemist, dus zijn erg blij om weer te kunnen gaan.
Omdat we vorig jaar zulk slecht weer in de regio Etna hadden, huurden we nu weer het huis van Giovanni Messina, en nu voor 8 dagen. We wilden ook meer van de regio zien.
Het weerzien met Giovanni was hartverwarmend, dit jaar was Angela, zijn vrouw er ook. Ook al zo'n vriendelijke persoon. Er stond weer vanalles lekkers voor ons klaar, en we voelden ons weer helemaal welkom. En de hele week heeft hij ons bij dagelijks voorzien van ontbijt, meestal zoveel dat we ook nog genoeg hadden voor de lunch of voor 's avonds. Hij is een van de meest gastvrije huiseigenaren die ik ken!
Giovanni's credo: Rianne, bel als er iets is, dag of nacht, maakt niet uit, ik kom, moesten we de 1e dag na aankomst al gebruiken. Ik was zo dom geweest om mijn tas in het winkelwagentje bij de suup te vergeten, en zonder deze tas naar "huis" te rijden. Huissleutel Giovanni's huis, geld, paspoorten, rijbewijzen, credit en pinpassen etc kwijt. Hier kwamen we achter toen we bij " ons huis" waren in Flery. Dus terug naar Zafferana. Op het politiebureau, zo goed en kwaad als het ging in mijn Italiaans aangifte gedaan. De politieman was zo vriendelijk om de aangifte gelijk door Google translate te laten vertalen, dus met Italiaanse en Nederlandse versie naar huis.
Paniek natuurlijk en Giovanni bellen, want we konden het huis niet in. Binnen half uur was hij er, samen met Gabriele, zijn zoon. In de tussentijd had het politiebureau gebeld en iemand had mijn tas op het bureau afgegeven.HOERA!!! Nog niet wetende wat er allemaal kwijt was, was ik ontzettend blij. Gabriele sprak goed Engels, dus togen we met z'n vieren terug naar Zafferana, naar het politiebureau, zodat Gabriele, indien nodig, mij kon helpen met het gesprek.
Van de agent moest ik de hele tas op z'n kop zetten en alles checken. Gelukkig "viel het mee". Alleen het cashgeld was er uit, helaas was dat wel veel, want de huur voor Pino/Casa Canale, zat er al in. Ja, hoe dom kan een mens zijn, zal dit ook nooit meer doen. (gelukkig heeft de reisverzekering na thuiskomst 2/3 vergoed! Dus viel de schade al met al nog mee.) God zij dank!
Helaas kon ik degene die de tas had terug gebracht niet bedanken, want zij had geen gegevens achter gelaten, volgens de agent. Jammer, want we waren dolblij. Samen met Giovanni en Gabriele terug naar " ons huis". Daar met koffie en lekkers het terug vinden van tas met inhoud gevierd.
Uiteraard heeft Henk mij gedurende de hele vakantie zo nu en dan vreselijk geplaagd met de vraag of ik mijn tas wel had, maar ja, ik was ook wel heel stom geweest.
Verder hebben we ons de vakantie er niet door laten verpesten. We hebben veel gezien in de week, uiteraard weer naar de Etna. Alleen de weg er naar toe is al geweldig. Maar helaas geen kabelbaan en geen jeeptocht, het was te nevelig toen we boven waren. Vanuit de 1e stopplaats, bij infocentrum, gelukkig wel goed zicht en heerlijke temp. Groot verschil met vorig jaar. Nu geen dikke truien, dassen en jassen nodig. Lekker op het terras genieten van het uitzicht en naar (en in) een krater gewandeld. Blijft fascinerend hoe mooi en indrukwekkend die Etna is. We komen zeker weer terug, als we in deze regio zijn. De Etna is altijd anders, het verveeld nooit.
Ook zijn we een dag naar Catania gegaan. Een ieder die er naar toe wilt gaan: DOEN, prachtige stad, alleen parkeerproblemen. Wij zijn met de bus gegaan, vanuit Zafferana, rechtstreeks naar Catania. Prima te doen, kan ik iedereen aanraden.
Ga lekker al in de ochtend, want de vismarkt is echt de moeite waard. Zoek aan de zijkant van de markt een terrasje, neem een espresso en geniet van alle mensen om je heen. De marktmannen die hele verhalen roepen m.b.t. hun product, de bezoekers die op hun dooie gemakje de prachtigste vissen staan uit te zoeken. Het water loopt je in de mond.
Slenter dan naar het grote plein waar de fontein met de zwarte olifant, het symbool van Catania staat. Persoonlijk vind ik de fontein aan de zijkant, richting vismarkt, veel indrukwekkender, maar dat is natuurlijk persoonlijk.
Ga lekker met de stadsplattegrond door de stad dwalen. Bezoek tussendoor de cathedraal, kerken, hofjes, zijstraatjes etc.
Ik was op zoek naar een bepaalde straat en vroeg de weg aan een Cataanse man. Zoals veel Italianen/Sicilianen, was hij ook trots op zijn stad. Hij ging met ons mee om ons de weg te wijzen en ondertussen vanalles over Catania te vertellen. Zo goed en kwaad als dat ging met mijn " steenkolen" Italiaans, maar meestal begrepen we elkaar. Door hem zijn we in steegjes en doorgangetjes geweest, met prachtige plekjes die we anders waarschijnlijk niet hadden gezien. Kon niet alles onthouden, maar zeer de moeite waard is het binnenplein van de Rechten Universiteit. Via een soort stadspoort kom je daar terecht. Studenten zitten in de tuin te studeren, het is er doodstil, heerlijk om even te zijn, na de drukte van de grote straten van Catania.
Ga zeker ook naar Monastero dei Benedetti di San Nicolo, oudste universiteit van Catania. Je kunt er heerlijk door de kloostertuin dwalen, maar het gebouw zelf is meer dan de moeite waard. Het prachtige trappenhuis, het uitzicht op de binnen-kloostertuin, waar vroeger de monniken hun bedegang maakten, binnenkijken in de prachtige bibliotheek. Deze universiteit ligt op een heuveltje aan de rand van Catania, maar goed beloopbaar, zoals het hele centrum.
Als we weer in deze regio zijn, gaan we zeker terug naar Catania, een stad die nooit verveeld.
Op een van de hete dagen zijn we naar Giardini Naxos gereden. Aangezien het geen vakantieseizoen was, een prachtig uitgestorven strand, met heerlijke strandtent, waar het goed toeven was. Aangezien het die dag bloedheet was, hebben we hier heerlijk een paar uurtjes doorgebracht, later voorzien van een heerlijke lunch!
Op een poster in Zafferana had ik gelezen dat er zondags een paddestoelen feest was in Fornazzo. Aangezien wij erge liefhebbers zijn, wij er naar toe. een piepklein dorp, met op het dorpsplein lange tafels, voor de latere lunch, kraampjes met verse Porchini. In het dorp zelf waren diverse schuren toegankelijk waar de eigenaren, de net geplukte verse porchine verkochten. En niet alleen dat, maar ook ingwekte porchine en paddestoelen, diverse soorten potjes met suggo's (sauzen). Konden het natuurlijk niet laten om e.e.a. in te slaan.
Riposto: kleine stad op korte afstand van Zafferana, met een prachtige overdekte mercato. Allerlei heerlijkheden, prachtig uitgestald, het water loopt je in de mond.
Santa Maria la Scala: een piepklein dorp aan de zee. Het ligt aan een doodlopende weg. Parkeer je auto aan zee, en loop richting haventje. Hier aan deze straat ligt een heerlijk (vis) restaurant, waar je bij mooi weer buiten op het terras, aan zee, heerlijk kunt eten.
Op een van onze "rondreisjes" in de omgeving kwamen we terecht in Linguaglossa. Een van de plaatsen waar vandaan je de Etna regio in kunt rijden. Ook weer een prachtig klein stadje, met 3 geweldig mooie kerken en een prachtig plein met terras. Van hieruit kun je richting Randazzo rijden of je slaat linksaf, via de Etna route richting Zafferana. Prachtige kleine wegen, leiden je langs lavavelden. Blijft indrukwekkend.
Linguaglossa
De week hier in deze regio was weer zo om. In 2017 komen we niet terug, gaan dan een week naar het binnenland ten oosten van Trapani (na juni 2017 lees je hierover), maar we zullen in de toekomst vast weer eens in Giovanni's huis, Villa Barbanera, gaan logeren.
Het was weer tijd om, via de Randazzo-Capo Orlando route, naar Castel di Tusa te rijden. Naar ons paradijsje, Casa Canale. " Iedereen" was weer aanwezig bij bar Porto Marina, al onze vrienden onthaalden ons op een warm welkom. Het zo ontzettend thuiskomen, heerlijk. Ook al ben je er een jaar niet geweest, het lijkt net gisteren dat je afscheid genomen hebt.
Zoals gewoonlijk zijn we weer naar Cefalu, Tusa, Castel Buono, Santo Stefano, Nebrodipark geweest, vaste prik op onze vakanties. Tusa, Cefalu en Santo Stefano zijn prachtige stadjes, ieder met zijn eigen mooie dingetjes. Slenteren, koffiedrinken, lekker lunchen, is voor ons nooit een probleem. Een tocht door het Nebrodipark staat altijd hoog op mijn verlanglijstje. Heerlijk rustig doorheen rijden, regelmatig er uit om het uitzicht te bewonderen, of om naar de wilde zwarte varkens te kijken, die er dit jaar wel heel veel waren. Meestal in een groepje, rustig wroetend in de grond naar voedsel.
Cefalu
Bewoners van het Nebrodipark
Aangezien we nu al sinds 2010 elk jaar in Castel di Tusa komen, kennen we heel veel mensen. En ook hier geldt dat Italianen/ Sicilianen trots zijn op hun land/eiland. Maar ook dat ze enorm gastvrij zijn. Zo ook de schoonouders van Epy, (Epy werkt bij bij Porto Marina). Epy's schoonvader zien we altijd tijdens de lunch bij Porto Marina, hij komt er dagelijks met collegae even een koffie, biertje of ijsje nuttigen. En als wij er zijn, komt hij, Angelo, altijd een praatje maken. En net als vorig jaar kregen we weer een uitnodiging voor iets. Ze gingen in de laatste week van september druiven knippen en persen. En of wij mee wilden komen helpen, en daarna met de hele familie uitgebreid lunchen. Nou daar zeggen wij geen nee tegen, Dus op woensdagochtend troffen we om 09.00 uur een deel van de familie bij de fontein in Tusa, en gingen naar het huisje in campagne, zoals dat hier heet. Hier heeft Angelo en zijn gezin een klein wijnveldje. Epy, zijn vrouw, schoonmoeder, oma (van 95 die ook meeplukte!), schoonzus en zwager, allemaal waren ze er om te gaan plukken. Na 1 1/2 uur was de klus geklaard en was het tijd voor taart en een kleine pauze. Hierna reden we met z'n allen naar het pershuisje. Alle kisten werden per 3 steeds uitgestort in de " persbak", waar Epy en Angelo in stonden en met hun voeten de druiven gingen persen. Via ee ingenieus systeem " liep de aanstaande wijn" in een opvangbak. Toen alles geperst was werd alle aanstaande wijn weer terug gevoerd naar de persbak, waarop beiden weer gingen stampen. Nu moest het een aantal dagen rusten, voordat het gezeefd zou gaan worden en in flessen gedaan zou worden. Op 11.11. is het dan drink-tijd. Blijkbaar gaan hier alle kleine wijnboertjes op die dag hun nieuwe oogst proeven. Helaas voor ons waren wij er niet in november, want ja aan alle vakanties komt een einde.
Het was rond half 2 dat we terug naar casa campagne reden om te gaan lunchen. Nu hadden we dat vorig jaar al eens gedaan, en wisten hoe uitgebreid dat zou zijn. Dit jaar niet anders en alles weer even heerlijk, zelf gebakken brood, zelf ingelegde kleine visjes, pasta, vlees van de bbq, vers fruit, ijstaart, wijn, bier, koffie etc. Het was tegen 4 uur dat we naar huis rolden, onze buiken "vol" gegeten en gedronken. Het was voor ons een onvergetelijke dag!
Zoals bijna elke vakantie hier, ging ik ook even op de koffie bij mama Alfieri, de moeder van Pino en Cris, de eigenaren van Porto Marina. Zij woont op loopafstand van Casa Canale, in een oud huis op campagne. Vers fruit en gecaramelliseerde amandelen stonden al op mij te wachten. Met handen en voeten, beetje Italiaans van mij en het woordenboek, hebben wij het toch altijd erg gezellig. Zij is 85 jaar jong, en werkt nog steeds dagelijks op het land. Zij levert de verse citroenen en diverse groentes voor Porto Marina, maakt tomaten-suggos voor de lunch, perst citroenen uit en maakt sap, zodat Cris citroen granita kan maken etc. Het is altijd super leuk om bij haar te zijn. Kreeg dit jaar een prachtig cadeautje. Een prachtige witte linnen (stof uit Sicilie en niet uit Azie werd er uitdrukkelijk bij gezegd), handdoek, met een door haar open gewerkte en gehaakte rand. En een zak met fruit en groente voor " thuis". Hopelijk blijft ze lang op deze aarde, want het is een bijzondere dame! Ik kijk weer uit naar mijn bezoekje aan haar in mei 2017.
Na 2 weken Casa Canale kwam ook hier weer een einde aan. Gelukkig duurt het nu geen jaar, want we gaan 14 mei weer terug. 3 Weken Sicilie, 1 week regio Trapani en 2 weken Casa Canale. Na juni 2017 zal ik hierover op mijn blog schrijven.
Hieronder enkele foto's van heerlijke gerechtjes die we gegeten hebben in restaurants regio Castel di Tusa:
En natuurlijk mag er geen foto ontbreken van Pino en Cris:
Tusa
Zonsondergang bij Casa Canale
Castel di Tusa bij nacht
