Op weg naar Sicilië:
Dit jaar gingen we voor het eerst met onze eigen auto, daarna veerboot Livorno-Palermo naar Sicilië. Dat het een lange reis zou worden, in vergelijk met vliegen, wisten we natuurlijk. Er waren diverse redenen waarom we voor deze manier gekozen hadden dit jaar, maar de belangrijkste was toch wel de kostenpost. Een auto huren op Sicilië was dit jaar bijna 2x zo duur als vorig jaar. Uiteindelijk waren we met de totale heen- en terugreis (inclusief 2x hotel, diners, drankjes etc) 1.150,00 goedkoper uit dan dat we waren gaan vliegen en een auto hadden gehuurd. Daarbij komt dat we het allebei als heel prettig hebben ervaren. Tuurlijk ben je lang onderweg (3 dagen), maar het is relaxt, je ziet veel onderweg (bijvoorbeeld ooievaars op een parking bij Colmar) en je leeft op je gemak toe naar je vakantiebestemming.
De 1ste dag van de heenweg ging florisant, we waren om 15.30 uur in Hellbühl, Zwitserland, waar we zouden overnachten. Het hotel was echt prima, mooie kamer, heerlijk bed, geweldige douche en heerlijk restaurant met terras. Maar, een grote maar, het lag aan een doorgaande weg, tussen 2 dorpen. Nooit gedacht dat deze zo druk zou zijn, ook 's nachts. Bijna geen oog dicht gedaan. Heel jammer, anders zouden we een volgende keer hier vast weer gaan slapen.
In Livorno waar de boot de volgende dag vertrok was er even stress. Het adres op de boekingspapieren van de boot klopte niet. Na heel wat heen en weer vragen, kwamen we uiteindelijk toch in de juiste haven aan. Omdat we dit nooit eerder hadden gedaan, was het allemaal een beetje "spannend". Toen we dan ook hoorden dat alleen de chauffeur de auto de boot mocht oprijden, en de bijrijder te voet de boot moest betreden, kreeg ik even stress. Gedachtes als, als het me maar lukt, als ik Henk maar snel vind op die boot etc. Maar het verliep prima, en Henk had me per sms laten weten waar hij zich op de boot bevond. De bar-code van de boekingspapieren voor het apparaat houden en daar waren de toegangskaart voor onze hut: 8001. Buitenhut op de kop van de boot. Prachtig uitzicht daardoor, verder klein, maar netjes en schoon, en een super douche!
Aangezien we om 18.30 uur vertrokken, en het al snel donker zou zijn, gingen we snel op zoek naar het achterdek. Heerlijk weer, lekker ruim dek met stoelen en wat tafels, en we zaten prinsheerlijk. Het was wel het dek waar ook honden toegestaan waren, maar gelukkig viel dat alles mee. Met een drankje uitkijkend op, eerst de haven, daarna Livorno en de zee, voelde ik me helemaal super. De zee was zo glad als een biljartlaken, dus schommelingen waren er gelukkig niet.
In het a la cart restaurant was plek, en konden we eten. Verwacht geen hoogstandjes, maar het smaakte prima. Na een goede nachtrust, was het ontbijt 's ochtends een beproeving. Dit is in buffetvorm en er stond een rij van hier tot Tokio. Dat gingen we niet doen. Richting koffiebar dan maar, maar ook hier een inmense rij. Gelukkig zijn we geen van 2-en mensen die gelijk "moeten" ontbijten bij het opstaan, dus ons maar geïnstalleerd op het achterdek en 2 uur laten ons ontbijt gehaald bij de koffiebar. Voor de terugreis hadden we al besloten om dit anders aan te pakken. Omdat we goed weer hadden zijn wij alleen maar buiten op het dek geweest (het is trouwens deels overdekt, dus bij goede temp en regen kun je er ook zitten), bij slecht weer lijkt me zo'n overtocht wel een beproeving, met zoveel mensen op een boot. In Palermo aangekomen, andere dag om 14.00 uur, stond ons een verrassing" te wachten. Wij dachten buiten de stad aan te komen, Termini Imerese, want daar is een haven en vertrekken en komen veerboten aan, wisten we. Maar nee, wij kwamen aan in de oude haven van Palermo. Nou is Palermo niet onze meest geliefde stad om met de auto in te moeten rijden, daarbij kwam dat mijn smartphone het niet meer deed, dus geen "tomtom". Uiteindelijk is het via een omweg (en mbv een ouderwetse wegenkaart die we bij ons hadden/ ha, ha) ons gelukt om op de weg richting Sciacca te komen, wat het doel was van onze 1ste vakantieweek.
We hebben dit jaar in hetzelfde huis gelogeerd als vorig jaar, in Contrada Foggia, op ongeveer 10 minuten rijden van Sciacca. Signor D'Anna stond ons op te wachten en aangezien we al eerder geweest waren was hij na de sleuteloverdracht ook zo vertrokken. Het was maar goed dat we met warm weer uit Nederland waren vertrokken, want het was bloedheet op Sicilië. Na een drankje even naar de suup, daarna uitpakken en relaxen en 's avonds bij het huis om de hoek pizza eten.
In Sciacca woont, groot deel van het jaar, mijn nichtje Jasmijn met Enzo in een prachtig oud huis, in het oude centrum. Helaas was Jasmijn, voor werk, naar Nederland deze week. Niet getreurd, heerlijk een keer wezen uit eten met Enzo, en een andere avond met zijn ouders Michele en Giusy en onze zwager Anthony (die was voor 10 dagen in Sciacca). Omdat het ook dit jaar om af te pikken zo heet was, 30-38 graden, hebben we niet erg veel ondernomen. Aantal keren koffiedrinken en wat boodschappen doen in Sciacca, 2x een rondrit in de omgeving, 1 door het binnenland en 1 keer langs de kust.
Net buiten Sciacca ligt een beeldentuin waar ik vorig jaar al naar toe wilde: Castello Incantato. Dit jaar waren we er gelijk bij opening, om half 10. Filippo Bentivegna was een man uit Sciacca, die na terugkeer uit Amerika, zich hier terug trok, en een kluizenaarsleven leefde. Een stuk land, een huis, met veel rots-stenen was waar hij tot een paar jaar voor zijn dood is gaan wonen en werken. In 1967 , na zijn dood, opende de familie hier de beeldentuin.
35 jaar lang maakte hij uit lokale steensoort op zijn "landgoed" hoofden, die hem herinnerden aan mensen die hij ontmoet had in zijn leven, zowel op Sicilië als in Amerika.
Het is geen grote beeldentuin, maar betoverend mooi, prachtige paden omringd door oude olijfbomen, cactussen, vetplanten etc. Je kijkt er je ogen uit. Na onze wandeling konden we heerlijk, in de schaduw, op het terras van de beeldentuin genieten van een drankje. Een aanrader als je een keer in Sciacca bent. Voor een indruk, hieronder een paar foto's. Aangezien onze auto gelukkig airco heeft, hadden we besloten een rondritje door het achterland van Sciacca te maken, richting Burgio en vandaaruit via Caltabellotta terug naar Sciacca. Prachtig gebied, heuvelachtig, dorpjes, olijfboomgaarden etc en super rustig qua verkeer. In Burgio bij bar Liberty heerlijke koffie op, met mooi uitzicht op het dal. Daarna kleine dorpswandeling, door het mooie dorp en daarna ging ons ritje weer verder.
Via Jasmijn hadden we al kennis gemaakt met de olijfolie van Sciacca. Nu zijn er veel soorten olijfolie op Sicilië en die vinden we ook allemaal lekker, maar deze, uit Sciacca, vinden wij het lekkerst! Bij de minimarket om de hoek van "huis", had ik inmiddels gezellig contact met Antonella, zij en haar man zijn de eigenaren van deze kleine suup. Omdat we deze vakantie met de auto waren, konden we eens helemaal "los gaan" wat betreft boodschappen doen. Diverse dozen olijfolie bij haar besteld, voor onszelf, zusjes en vrienden, wijn, limoncello etc. In Sciacca vond ik een delicatessenwinkeltje waar ik bosaardbeienjam en bloedsinaasappeljam heb gevonden. In Castel di Tusa, waar we 2e en 3e week waren, verder ook nog potjes pistachenotencréme, zoute ricotta, capo collo gekocht. Dat is nog het grootste voordeel van met je eigen auto op vakantie gaan, ipv vliegen. Er kan lekker veel mee, zowel heen, cadeautjes voor vrienden daar, als terug naar Nederland.
Eerder had ik het al over eten, nog steeds is dat voor ons een groot genoegen. Ijs, granita's, gebakjes, vers bloesinaasappelsap e/o granaatappelsap, pizza's, pasta's etc. Tijdens onze week in Sciacca hebben we heerlijk gegeten bij:
Venti Nodi: een restaurantje aan het strand van Contrada Foggia, gespecialiseerd in Mosselen. Mijn favoriete mosselgerecht is: Mosselen met sinaasappel en verse gember. Ik eet hierbij mijn vingers op. Als toetje hebben ze vaak een taartje, ook deze zijn meer dan heerlijk. Verder zit je er heerlijk met uitzicht op zee en op Sciacca en hebben ze ontzettend aardig personeel.
Pizzeria Cocoloco: een pizzaria gelegen aan het strand van Contrada San Marco, niet ver van ons huis vandaan. Hier heb ik de lekkerste pizza met ansjovis gegeten en ook hier prachtig zicht op de zee.
Maar het aller lekkerst hebben we gegeten bij:
Cantine de Gregorio: een restaurant op een landgoed van olijfbomen en wijngaarden, in het achterland van San Marco. Het is al jaren van dezelfde familie. Vroeger was het alleen een boerderij met olijfboomgaarden en wijngaarden, maar nu is de oude masseria een restaurant en een wijnkelder, gelegen in een olijfboomgaard. Wij gingen er 's avonds eten en alle paden waren voorzien van mooie lichtjes, een prachtig terras, tafeltjes lekker ruim uit elkaar. Hier gingen we met Enzo eten, en hij wees me de weg er naar toe. Alleen de aankomst was al prachtig, het was donker, de paden tussen de olijfbomen subtiel verlicht, de masseria mooi uitgelicht, kortom een prachtige setting. Het eten hier was een feestje, verrukkulluk. Alles aan deze avond was geweldig, het gezelschap, de omgeving en het eten.
Na 1 week in Sciacca, vertrokken we op 10 september naar Castel di Tusa. Het dorp waar we sinds 2010 elk jaar komen, en waar mijn droomhuisje ligt: Casa Canale. Net buiten het dorp (2 km) ligt een klein huisje, met grote omheinde tuin, 180 gr zeezicht, en inmiddels met zwembad en buitendouche (warm en koud water). Degene die mij al lang kennen, weten dat er voor mij geen mooier plekje is dan dit. Kan maar niet genoeg krijgen van het uitzicht, de zonsop-en ondergangen, elke dag weer anders, elk seizoen weer anders. Daarnaast zijn er de vrienden, waarmee wij, ondanks mijn slechte Italiaans, een hechte band hebben.
En niet te vergeten: Porto Marina, ons vaste koffie-taartjes-lunch, ijs- en granita plekje. Hier brengen we heel veel uren door en het is ook de ontmoetingsplek met vrienden.
De eerste week hier, was het nog steeds bloedheet. Dus de dagen bestonden veelal van koffiedrinken etc bij Porto Marina, thuis het zwembad induiken, de schaduw opzoeken en genieten van het uitzicht en een boekje lezen.
Gelukkig konden we dit jaar ook weer de Patti en Costanza familie zien. Vorig jaar lag Angelo Patti in het ziekenhuis en was er geen etentje bij hun op campagne. Dit jaar gelukkig wel weer, en zoals altijd super gezellig, heerlijk eten en zalig om weer samen met hun te kunnen zijn. Ze zijn ons zeer dierbaar.
's Avonds uit eten bij een van onze favoriete restaurants in de buurt (dit jaar 3 keer, 1 keer met z'n 2tjes, en 1 keer met de Patti-Costanza fam en 1 keer met andere vrienden:
Trattoria Ritrovo Felicita, in Santo Stefano di Camastra.
Eigenaren, Peppe, z'n vrouw en zijn moeder zijn ontzettend gastvrij en lief. En het eten super lekker, wij aten o.a. antipasto Felicita, pasta pistacchio, pizza's, manzo fiorentina. Allemaal even verrukkulluk.
Verder ook heerlijk gegeten bij Ristorante Le Giare in Tusa, en zoals altijd bij Damatusa in Castel di Tusa.
Pino, eigenaar van ons huisje, had ons al "gewaarschuwd" dat er wilde zwarte zwijnen rondom ons huisje zouden kunnen zijn. Dus altijd de poort goed sluiten, zodat ze niet in het tuingedeelte bij ons huisje konden komen. Gewoonlijk leven deze zwijnen in het natuurpark Nebrodi, niet ver van Castel di Tusa. Maar omdat er veel te veel zijn, wijken ze nu uit naar de bewoonde wereld, op zoek naar voedsel. Ons huisje ligt op een heuvel en bestaat uit meerdere terrassen-tuinen. In de 3e tuin beneden onze tuin, zagen we de 1ste avond, rond schemertijd, de eerste zwijnen. 2 Volwassen zwijnen met 7 kleintjes. Wij "blij" natuurlijk, indrukwekkend, zo'n stoet met zwijnen. Daarna heb ik nog 2 keer bij zonsopgang, 's ochtends vroeg (06.15-06.45 uur) zwijnen gezien, alleen nog volwassen, maar niet meer dan 4 tegelijk. Hoe mooi om te zien het ook is, het is zorgelijk dat deze dieren in de bewoonde wereld ronddolen. Hoop dat natuurbeheer een oplossing gaat vinden.Maar we hadden meer bijzonder bezoekers dit jaar: een zwarte slang (op Sicilië Bisha genoemd) op het terras en een baby gekko in huis. Onze vrienden hier vinden dat allemaal niks, maar wij worden er blij van. Zo mooi. Daarnaast legio kleine hagedissen, maar het is me niet gelukt om er ook maar 1 goed op de foto te krijgen.
En omdat ik verliefd blijf op de zonsop- en ondergangen, nog even van elk een collage:
En toen was het alweer tijd om terug naar Roosendaal te gaan. Op zaterdagavond 18.30 uur vertrok onze boot van Palermo naar Livorno. 's Ochtends nog heerlijk op de koffie/ taart/ ijsje bij Porto Marina, daarna lunch en afscheid nemen van onze vrienden. Van het boekingskantoor voor de boot had ik inmiddels "het juiste adres van de pier van vertrek" gekregen (dachten we), dus op naar Palermo. De haven voor de afvaarten was niet moeilijk te vinden, maar ook het nieuwe adres klopte niet. Dankzij een behulpzame medewerker bij een andere pier, kwamen we ruim op tijd aan bij Pier Colombo, vertrekplek van onze boot. Dit keer konden we met z'n 2-en in de auto blijven om de boot op te rijden. Nu we "alles wel wisten van de heenreis" was alles snel gedaan, en om half 6 zaten we lekker op het dek. Dit keer met koeltas met drinken, broodjes en lekkers. De schemer viel al toen we Palermo verlieten, en je had een prachtig uitzicht op de stad.
Tot het tijd was om naar bed te gaan, op het dek gezeten. Dit keer hadden we een buitenhut aan de zijkant van de boot. Helaas was de ruit zo vuil van het zoute water, dat naar buiten kijken er niet echt in zat. Verder was de hut nu niet echt schoon, en ook het toilet en douchekabine niet. Balen! Een groot verschil met de heenreis. 's Nachts werd ik wakker van het schommelen van de boot. Aangezien ik makkelijk zeeziek word, vond ik het spannend. Gelukkig kwam het daar niet van. 's Ochtends nog steeds een hele schommelende boot, maar gauw naar het achterdek gegaan. Frisse lucht vind ik dan het fijnste. De temperatuur was prima, het was stil aan dek, snel een tafel en stoelen gescoord en gaan ontbijten (met zelf meegebracht brood etc). Helaas bleef het de hele ochtend tot aankomst in Livorno bewolkt. Het heeft zelfs een tijd geregend. Met een half uur vertraging kwamen we om half 3 in Livorno aan, en reden half 4 van de boot af, richting Como.
Onderweg het Cruise Hotel, bij Como, gegoogled, op advies van mijn zusje Jacqueline, en ze hadden plek. Gelijk gereserveerd, plus ook het diner voor die avond. Bij aankomst kregen we een gratis upgrade, mooie ruime kamer en badkamer, mooi sfeervol ingericht hotel (van buiten is het groot en saai), met restaurant, terrasje en een café. Het Hotel ligt op 2 km van de snelweg, heeft een grote parkeerplaats, maar je zou zelf een garage kunnen huren, van waaruit je rechtstreeks, via een lift, in je hotelkamer aankomt. Wij vonden de parking buiten prima.
Het eten smaakte goed, en na koffie op het terras, lekker naar de kamer, douchen en naar bed.
De andere ochtend, na een overheerlijk ontbijt, noem het en het was er, reden we om 8 uur richting thuis!
Maar het werd een zware reisdag, vol wegwerkzaamheden en files. Bij tankstation en parkeerplaats bij Colmar gestopt en uitgebreid geluncht, koffie met (bak)pruimen als toetje, en weer verder. vanaf Luxemburg regen en dat bleef zo (tot de andere dag bleek later). Om half 9 's avonds waren we terug thuis. Omdat het zo vreselijk hard regende, alleen de belangrijkste spullen uit de auto gehaald en lekker naar binnen.
Finito la vacanza.
Na 1 week in Sciacca, vertrokken we op 10 september naar Castel di Tusa. Het dorp waar we sinds 2010 elk jaar komen, en waar mijn droomhuisje ligt: Casa Canale. Net buiten het dorp (2 km) ligt een klein huisje, met grote omheinde tuin, 180 gr zeezicht, en inmiddels met zwembad en buitendouche (warm en koud water). Degene die mij al lang kennen, weten dat er voor mij geen mooier plekje is dan dit. Kan maar niet genoeg krijgen van het uitzicht, de zonsop-en ondergangen, elke dag weer anders, elk seizoen weer anders. Daarnaast zijn er de vrienden, waarmee wij, ondanks mijn slechte Italiaans, een hechte band hebben. 
