2023 september Régusse en Mérards

1981 was het de 1ste keer dat we naar Frankrijk gingen, de Alpen, maar vanaf toen wilden we altijd eens naar de Gorges du Verdon. Tot afgelopen september kwam het er nooit van. 

Op de heenreis naar het zuiden logeren we altijd in Beaune, bij Beaune Hotel. Ze hadden echter geen kamers meer vrij, dus zijn we uitgeweken naar een B&B, 15 km ten oosten van Beaune, in Allerey sur Saonne: Chambre d'hotes Les Prés d'Allerey. Dat was geen verkeerde keuze. Super mooie B&B op het platteland, super vriendelijke eigenaren, mooie grote kamer, met een terrasje voor de deur en een eigen super grote badkamer. Een minpuntje, geen ensuite, maar tegenover onze kamer. Niet echt een probleem dus. De b&b was een oude, mooi, verbouwde hoeve met 4 kamers, grote tuin rondom en dus een terrasje bij je kamer. Heel fijn, want het was erg warm.

's Ochtends kwam de eigenaresse de tafel voor het ontbijt dekken, de thee en het brood brengen. Zelf konden we het beleg (zelf gemaakte jam) halen, en als we gewild hadden: yoghurt, muesli, ei'tje, salade, fruit. Wie weet, wordt dit wel ons nieuwe vaste logeerplek op weg naar zuid Frankrijk.

Die ochtend vertrokken we op ons gemak richting Régusse. De routeplanner gaf aan dat de snelste route via Grenoble was, voor ons een nog onbekende route. Een dat is ook wel weer eens leuk. Nou, het was een prachtige route, met prachtige uitzichten op de bergen. Gedeeltelijk tweebaansweg, maar dat was geen straf, en het was heerlijk rustig op de weg. Op deze route stikte het van de "snackbars" en café'tjes waar je kon eten. Wij kozen Bellevue, het had kraak nog smaak, tl licht en een olifant kon er niks stuk maken, maar de hamburgers waren heerlijk. Daarbij een geweldig mooi uitzicht op de Alpen.

In Régusse bleek de routeplanner niet het goede plek/adres te hebben "gekozen", na wat gezoek en gevraag aan een bewoner van deze kleine wijk, vonden we "ons" huis. Het zag er net zo uit als op de foto's van de verhuurder. Het huis lag in een kleine wijk, net buiten het centrum van het dorp (6 minuten lopen naar de bakker). Het was een wijk met vaste bewoners, maar ook met 2e huizen-bewoners. Een deel bewoond dus en een deel leeg, want het echte vakantieseizoen was al voorbij. Heerlijk rustig, konden we genieten van de grote tuin en de 2 terrasjes.

                                   

                                                    

Van binnen was het een "franse" inrichting, zoals ik dat noem. Teveel meubels in de slaapkamers, beetje saaie woonkamer, maar alles was aanwezig en wij leven buiten, dus de inrichting vind ik nooit zo belangrijk. Een vakantiehuis (liefst vrijstaand) moet een tuin hebben, en als het kan een beetje grote tuin. Nou dat was hier, daarbij rustig gelegen en op loopafstand van het dorpscentrum: helemaal perfect.

Régusse is een klein dorp met zo'n 1.100 inwoners. Maar "alles" is aanwezig, bakker, 2 café's, een restaurant en een eetcafé, kruidenier, kapper, elke zondag markt, een (auto)garage en aan de rand van het dorp een grote suup. Het is ook mooi dorp, met een mooi, oud, klein centrum en de 2 wind-meel-molens uit de 12e eeuw. Deze zijn jaren geleden gerenoveerd en liggen, net buiten het centrum, mooi te wezen.

Het was een heerlijk plek om 2 weken te logeren. En we gaan zeker nog een keer terug, want we zijn nog lang niet klaar in deze regio.

Gorges du Verdon

Donderdags was het zover en gingen we de noordkant van de Verdon bekijken. Vaak is het zo, als je ergens heel erg naar uitkijkt, dat het tegen kan vallen. Nou dat was hier niet zo. Wat een geweldige, prachtige, mooie kloof is dit. En wat een geluk als je dit buiten de schoolvakanties kunt bezoeken. Het was heerlijk rustig, veel stopplekken, Le pont de Geletas, La Palud du Verdon, Belvedere Bau Beni, Pointe Sublime, met meer dan mooie uitzichten, vale gieren, enorme kliffen en rotsen. Behalve de noordkant, heb je halverwege nog een "lus" die je kunt rijden, deels 1 richtingsverkeer: De Crete. Ook geweldig. Hier was ook nog een eetcafé  Chalet du Maline, waar we een overheerlijke salade gegeten hebben. Echt genieten was het die dag.

 

 

Tourtour

Tourtour is een prachtig klein stadje, waar op maandagochtend nog alle rust is. We maken een kleine stadswandeling door de smalle straatjes, langs het oude kasteel, de wasplaats, met hier en daar mooie doorkijkjes over de heuvels. Er zijn kleine winkeltjes, ateliers, een marktplein omringd door platanen, olijfoliemolen en gelukkig terrasjes, want het is erg warm. 's Middags lunchen we bij café restaurant La Farigoulette, een ouderwetse cote de boeuf met morillesaus. Smaakte heerlijk. Op ons gemak, via prachtige route, terug naar Régusse, om 's middags heerlijk op het terras, in de schaduw te relaxen. 

                          

Lac du Saint Croix

Als je de zuidkant van Gorges wilt bekijken, kom je eerst bij het meer van Saint Croix, een stuwmeer. Het ligt aan de voet van de Verdon, waar volop kano wordt gevaren of met een elektrisch bootje. Bij het dorp Saint Croix heerst nog een doodse stilte. Gelukkig is er een terrasje bij het hotel, met uitzicht op de vallei. Daarna rijden we verder tot La Terre, daar keren we en rijden naar Bauduen, ook zo'n postzegel plekje, met smalle steegjes, winkeltjes en veel horeca. Op het grote plein gaan we lekker genieten op het terras van een eetcafé Du Midi. Gelukkig hebben we een plekje in de schaduw, want het is bloedheet. Na de lunch op ons gemak terug naar "huis".

Aups

Op woensdagochtend is het markt in Aups, en we vertrekken op tijd er naar toe. Aups is een prachtig stadje, beroemd in de regio om zijn truffels. Er is ook een restaurant La Truffe, dat Henk al ontdekt had voordat we op vakantie gingen. We gaan er deze week eten. De markt is niet super groot, 2 pleintjes, maar behalve slager, groenten, brood, olijfolie, kruiden, natuurlijk ook de "gewone" leuke dingen, rieten boodschappentassen, sieraden, kleding, een kraam met t-shirts met typische Franse opdrukken, de Citroën "de snoek", de eend, de solex, maar ook een mooie Fiat 500. We kopen voor Henk de Snoek, voor Enzo de Fiat 500 (kan hij de blits maken als hij toeristen rondrijdt in Sciacca met Toto, de 40 jaar oude Fiat 500) en voor Lard een shirt met een solex (is weer eens wat anders dan zijn motor). Maar dat alles nadat we eerst ontbeten hadden op het terrasje met uitzicht op de markt. Heerlijk koffie, met verse jus en een croissant, ben tenslotte in Frankrijk. Verder op de ochtend onze boodschappen gedaan, olijfbrood, desembrood, groentes, cadeautjes voor zusjes en vrienden en 2 prachtige kleine pailletten-tasjes voor Emma en Novi, de kinderen van ons nichtje. Een knal roze en een blauwe, zo schattig. Thuis genoten van de lunch met de heerlijke broden, olijfolie en tomaatjes.

Later in de vakantie hebben we een stadswandeling door Aups gedaan. Bij de wasplaats was een oude dame haar bedlakens aan het wassen. Even leek het of we terug in de tijd waren. Aups is een mooi stadje, met een geweldig winkeltje met truffelproducten. Natuurlijk e.e.a. gekocht. Slenterend door de smalle steegjes, langs het kasteel, klooster, prachtige oude villa's en de oudste Plataan: deze is in 1603 geplant.

Hier is ie dan, naast het gele huis met de rode luiken: de oudste plataan van de stad. 

Restaurant La Truffe, in Aups

In een van de smalle straatjes is het restaurant, gerund door de kok en zijn vrouw. De 2e keer dat we er waren, raakten we in gesprek. De kok kwam uit Argentinië en zijn vrouw uit Paraguay, en zij wonen nu 20 jaar in Frankrijk. Nou de kok kookt hemels. De 1ste keer gingen we allebei voor het 3 gangen Truffelmenu, voor-hoofd en nagerecht met verse truffel, dat leek ons wel wat. We hadden ons niet voor niets verheugd, het was een feestje om hier te eten. Het eten was meer dan verrukkulluk, de bediening was super, zij legde telkens op een leuke manier uit wat we gingen eten en lette goed op dat het ons aan niets ontbrak.

Eerst kregen we brood en olijfolie, daarna een "amuse", een hartige tartelette gevuld met eend en een topping van aardappelmouseline en parmezaanse kaas, daarna het voorgerecht (bio) foie gras & truffel met witte vijg en café noisettes cacao, als "tussendoortje" een glaasje paddestoelen bouillon met verse rozemarijn en thijm, hoofdgerecht kipfilet met truffel, champignons en bouillon glacé. Behalve een hartige amuse kreeg je hier ook nog een pré dessert. Het dessert met truffel was heerlijk, maar dit pré dessert, is volgens mij het lekkerste dessert ooit. Het bestond uit passievrucht, mango, limoenijs en een topping van gin tonic met limoengeste. Amai wat was dat heerlijk. Het dessert dat bij het menu hoorde was ook heerlijk, chocolademousse met truffelcrumble, ijs, chocola. 

                              

                           

Het was zo heerlijk geweest, dat we toen al besloten, dat we de 2e week dat we hier op vakantie zouden zijn, nog een keer terug zouden gaan. Behalve het truffelmenu was er nog een 2e 3 gangen menu, waar gerechten op stonden waar ik zeer benieuwd naar was.

Onze laatste avond in Régusse, reden we weer naar Aups om bij La Truffe te gaan eten. Henk wilde graag weer het truffelmenu en ik nam het andere menu. Brood en de tartelette eend ging er aan vooraf (nog steeds zalig), en daarna kreeg ik als voorgerecht mosselen met zwarte knoflook, limoen en olijven, het glaasje paddestoelen bouillon met rozemarijn en thijm, hoofdgerecht risotto met verse artisjok, avocado-blokjes, parmezaanse crumble en framboos, gelukkig weer het pré toetje, met daarna het toetje dat bij dit menu hoorde: gember baslicum gelei, met gember-limoenijs en amandel-basilicum koekje. Mijn hemel, wat was het weer heeeeerlijk. 

                         

Voor iedereen die ooit in de buurt van Aups is, ga eten bij La Truffe. Daar krijg je geen spijt van, zooo heerlijk! Wel wil ik een minpuntje noemen, het restaurant heeft een terras aan de straatkant. Nu komt er niet veel verkeer, maar ik persoonlijk vind het vreselijk als ik heerlijk zit te eten en er komen uitlaatgassen voorbij. Dus mijn advies zou zijn, ga lekker binnen zitten, het is een mooi restaurantje met heerlijke stoelen en je kunt dan tevens in de keuken kijken. Altijd mooi om de kok aan het werk te zien.

Beeldentuin Maria de Faykod

Tussen Aups en Tourtour ligt de beeldentuin van Maria de Faykod. In Frankrijk een bekende beeldhoudster, die jaren geleden hier is komen wonen en werken. Via een 2 km onverharde weg rij je naar de ingang van de beeldentuin. Het ligt in de middle of nowhere. Toen wij aankwamen stond er een auto en je moest aanbellen bij de poort. Een vriendelijk dame kwam na een paar minuten aanrijden en gaf ons de uitleg en route en vertelde dat er aan het einde van de route een tuinhuisje met terrasje en koelkast met flesjes water was. Maria Faykod maakt alleen maar beelden van carrera marmer, hoofdzakelijk wit, maar ook een paar zwarte en zacht rose beelden. In de doodse stilte loop je door deze bijzondere tuin. De beelden verdeeld door het landschap. Ik was zeer onder de indruk, er waren zulke mooie beelden, daarbij de stilte, de bomen, de rust. Een Zen momentje.

   

 

Gorges du Verdon 2

Na de noordkant gezien te hebben, wilden we natuurlijk ook de zuidkant zien. Vanuit Trigance vertrokken we richting Aiguines, om zo de Verdon te volgen tot aan het meer van Saint Croix. Via Le Pont de L'Artuby, Balkon de la Mescla, Passerelle de L'Estellier de Verdon gevolgd. Ook dit is een prachtige route, maar je rijdt wat vaker wat verder weg van de rivier en de kloof. Ook zijn er wat minder uitzichtpunten, en de rit is korter, maar had deze rit niet willen missen. In het piepkleine Aiguines, 219 inwoners, zijn we op de terugweg gaan lunchen. Je hebt er een paar mooie winkeltjes, veel horeca, een kasteel (particulier) en een hout-kunst-museum (helaas gesloten de dag dat wij er waren).

Aiguines

                  

Lorgues

Omdat het regende toen we in Lorgues aankwamen, reden we naar het tuincentrum, net buiten het centrum. We waren nl al een tijd op zoek naar rechthoekige lage terracotta schalen voor in de kruiden-plantenrekken. Zodat het als het heet is, de kruidenpotten met de voeten in een laagje water kunnen staan. In Nederland niet kunnen vinden, en tot in Lorgues, hier ook niet. Maar gelukkig ..... hier hadden ze de schalen. Inmiddels was het droog en reden we terug naar de stad. Ook Lorgues is niet groot, maar ook weer mooi. Hier ook steegjes, kruip door, sluip door, hele leuke winkeltjes, ateliers, en niet te vergeten terrasjes. Was weer een gezellige middag.

 

Le Poterie Célestine

Net buiten Régusse is de pottenbakkerij, jam-maker en mandenmaker van Célestine en haar man. Wij gingen er heen, omdat we een nieuwe, mooie, ovenschaal met deksel wilden kopen. Helaas, die was er niet, maar wel heerlijke confitures en daar hebben we er toen maar een paar van gekocht. 

Via een hele smalle weg kom je ineens, weer, op een plekje in de middle of nowhere. Daar zijn ze zo goed in, die Fransen, om de mooiste bedrijven op de mooiste plekken te laten zijn. Het huis, de ligging, het atelier, zo schattig allemaal, en dat allemaal in een stille omgeving. Ook weer zo'n Zen momentje.

En toen was het de 23ste september, en de vakantie in Régusse weer voorbij. In plaats van naar huis te rijden, gingen we nog een paar dagen logeren bij vrienden. Zij hebben een 2e huis in Mérards, 50 km ten zuid oosten van Nevers, in de Bourgogne. We reden ook dit keer via Grenoble naar het noorden. Op de heenweg hadden we een "saai" café-snackbar, maar nu kwamen we een pareltje tegen, langs de weg bij Serres: Art-Pause-Café.

Het was een café, kruidenier, podiumplek voor concerten, galerie met kunst gemaakt door regionale kunstenaars en een super schone buitenwc.

Einde van de middag kwamen we in Mérards aan. Mérards is een gehucht 5 huizen. Bix en Erik hebben hier, zoals ze dat noemen, een Fermette, met een mooi groot terras voor het huis en een wei, vol bomen, zitjes, doorkijkjes en geweldig uitzicht op de weilanden. En het heerlijkst is de stilte. Zo fijn dat wij een paar dagen bij hun mochten logeren. Extra'tje was dat het stik mooi weer was, zodat we buiten konden leven en 's avonds heerlijk konden bbq-en. We hebben lekker "getut", veel gekletst, lekker gegeten en gedronken, terrasje gepakt in Moulins Engilbert. Moulins Engilbert vind ik een mooi dorp, ben hier al eerder geweest. Net als op veel plekken, zijn ook hier inmiddels veel winkels gesloten. In plaats van graffiti zie je hier veel Tromp-L'Oeil, leuk, toch? Het café waar we wat gingen drinken, was ook een rommelwinkeltje, met een exentrieke eigenaresse. 

Erik had een verrassing voor Henk, als "laat" verjaardagscadeautje, dat zou dinsdagochtend klaar zijn (wij kwamen zaterdags aan). Omdat dit de laatste dag zou zijn dat we er waren, en het stralend weer was, wilde ik graag mee om het op te halen, en daar in de buurt dan ergens een terrasje pakken. Met z'n vieren gingen we op pad. KrisKras door de omgeving, over de hele smalle wegen, kwamen we "eindelijk" in de buurt waar we moesten wezen. Via een zeer hobbelige weg stopte Erik bij een woonhuis. Wij wilden wel even de benen strekken en genieten van het uitzicht. Opeens hoor ik de vrouw des huizes tegen Erik zeggen:  en laat het smaken. Wat heeft Erik nu toch voor Henk laten maken, worst, ham? Maar nee, ......... het was een verjaardagstaart!                                    

Hoe leuk is dat!!! Omdat het heet was en nog een stukje rijden, hebben we het terras die ochtend maar gelaten voor wat het was, en het terras 'thuis' opgezocht, om daar te gaan genieten van koffie en de overheerlijke taart.

We hebben weer genoten van ons samen-zijn met hun, van het heerlijke logeerplek en zijn mooie omgeving.

Aangezien ik 's ochtends altijd vroeg op ben, ging ik 's ochtends brood halen. Omdat de directe route naar Cercy la Tour was afgesloten, moest ik via Isenay er naar toe rijden. Dit is een geweldig mooie route, over hele smalle weggetjes, met de mooiste vieuws. 's Ochtends was het vaak heiïg, en als je dan over heuvels en de weilanden keek, prachtig. 

En hier het mooiste terras van Mérards, "gewoon" in de wei van Bix & Erik. Heerlijk vertoeven was dat.

Vanuit de wei heb je een mooi doorkijkje naar hun huis.

Aan het begin van de avond liep ik vanuit het huis, naar het grote terras achter in de wei. De zon was al aardig aan het zakken. Ineens zag ik in mijn ooghoeken een vreemde gloed. Nee, niet gefotoshopt of getoverd, de zon 'trof' door de takken van de bomen in de wei 2 plukken hoog gras en het onderste deel van een boom. Het was net of er brand was, zo apart. 

De zonsondergangen zijn hier ook altijd erg mooi.

Nu rest er niets anders dan nagenieten van een heerlijke vakantie. Ik wil graag nog een keer terug naar Régusse en de omgeving. Want ik ben nog niet klaar daar, er zijn nog, volgens mij, zoveel mooie dorpjes en stadjes te bekijken. Dus hopelijk tot een volgende keer.