2018 oktober Gordes, Provence, Frankrijk

Dit najaar waren we weer 2 weken in zuid Frankrijk. Dit keer in een huisje in Gordes.
Weer via www.mediavakanties.com een huisje gehuurd, op loopafstand van het dorp. Heerlijk hoor om binnen 5 minuten bij de bakker te zijn.
Klein huis, mooi en zeer efficient ingedeeld, met 3 terrassen, een "beneden" in de tuin bij het opzetzwembad, een voor de deur met uitzicht op het dorp, en een naast de keuken, waar je de schaduw kon vinden. Hadden we af en toe nodig, want op 2 slecht weer dagen na, hadden we prachtig weer, met uitlopers naar 28 graden!
Op de heenweg hebben we weer een stop gemaakt in Beaune, en geslapen bij Beaune Hotel. Ligt op loopafstand van het centrum, heeft (kleine) kamers aan de tuin-binneplaats, met een eigen terrasje. Daarbij heeft het een afgesloten parkeerplaats, fijn om daar je auto met koffers kwijt te kunnen.

Uitzicht op Gordes vanuit ons vakantiehuisje:

Het lang-gerekte huisje "was van ons".

                   

We reden daags na Beaune met prachtig weer naar Gordes, omdat de reis zo voorspoedig verliep, hebben we de laatste 2 uurtjes binnendoor gereden, met een stop in Aubignan. Hier hebben we ooit eerder gelogeerd en wisten daar een fijn terras onder de platanen. Na koffie en bier, boodschappen doen en door naar Gordes. Het huis heeft geen eigen parking, maar op 2 min afstand is een parking, waar jij, buiten het hoogseizoen, je auto altijd kwijt kunt. Voor 10,00 kan je auto daar de hele maand staan.

Gordes ligt op/tegen een heuvel. Het is een middeleeuws stadje, ziet er prachtig uit en is voorzien van alle voorzieningen, bakkers, kleine supermarkt, groenten-delicatessewinkel, kledingwinkels, mooie hebbedingen winkeltjes, museum, kasteel, cafe's en restaurants. Tip: bij het kasteel is een prachtig cafe/terras, maar helaas super duur. Een espresso en een biertje waren 9,00, belachelijk gewoon. Normaal heb ik het niet over prijzen, maar dit loopt toch de spuigaten uit. Gelukkig zijn er nog andere terrasjes, bijvoorbeeld bij L'Encas, die ook gezellig zijn, maar normale prijzen hanteren.
Op dinsdagochtend is er altijd, een gezellige, weekmarkt.
Bij L'Encas kun je trouwens ook heerlijk lunchen, zowel buiten op het terras of binnen in het gezellige (lunch)restaurant. Ook de bediening is zeer vriendelijk. Wij hebben hier o.a. genoten van Cote de Boeuf, Bruscetta met gegrilde groenten en risotto met rode poon.
Van het huis kreeg Henk, ik drink geen sterke drank, een Elixer de Mont Ventoux, een soort Genepi, kruiden-likeur, hij vond het zalig!


Gordes:

                                

 

Doordat we al meer dan 30 jaar naar Frankrijk gaan, hebben we zo onze vaste rituelen. Een daarvan is naar de markt gaan. Dit jaar waren we behalve in Gordes, ook op de markt in Cavaillon (viel tegen, groot, maar veel rommel), Bonnieux en Apt. 

Verder houden we erg van slenteren door dorpjes en stadjes. Bij het office de tourisme hadden we een stadswandeling/plattegrond van Gordes gehaald. Vroeger bestond Gordes ook nog uit een "benedenstad", daar liep de rivier, waren de werkplaatsen, de wasplaats en speelde zich een groot deel van het leven af. Na een aardbeving is de rivier verdwenen, maar het dal is er wel nog, inclusief de wasplaats. Het is dalen en klimmen, prachtig tochtje door middeleeuws bestrate weggetjes. Veel huizen zijn toch nog bewoond, ook veel ateliers. Terug naar de "bovenstad" kom je langs het Theater, deels een ruine, maar in de zomer volop in gebruik.
Ook de "bovenstad" heeft nog steeds een bestrating zoals deze in de Middeleeuwen was, dus geen hakken aan, is mijn advies.
Prachtige smalle straatjes, mooie kerk, prachtige huizen en tuinen, heerlijk om doorheen te struinen.

Gordes:

 

 


Kasteel van Gordes is te bezoeken, behalve dat het een mooi, sober kasteel is, was er ook een erg leuke expositie. Heerlijk door de zalen gedwaald en al het moois bekeken.

Het klooster de Senanque
Vlakbij Gordes ligt het Klooster de Senanque, uit de 12e eeuw. Via een prachtig weggetje klim je omhoog, en dan op het einde, zie je het klooster beneden in de vallei liggen. We waren er al vroeg, om 10 uur, alles doodstil en nog bijna geen bezoekers. Tip: in de ochtend kun je individueel door het klooster dwalen, na half 12 alleen met een rondleiding door vrijwilligers (alleen in het Frans, brochures zijn er wel in allerlei talen).
Via een prachtige kloostertuin (nu alles helaas gesnoeid, want de zomer was voorbij), kom je in een winkel, informatiecentrum. Met de plattegrond en info in de hand, kun je lekker door het klooster slenteren. Omdat er nog bijna niemand was, was er een serene rust. Heerlijk.

Het klooster wordt bewoond door Cistercienzer monniken. Zij leven nog steeds volgens het ritme van de orde, 7x per dag bidden in de abdijkerk, een keer per weken praten (met elkaar) en verder werken op het land.

 

Aangezien de route vanuit Gordes naar het klooster een eenrichtingsweg is, "moesten" we terug via Venasque. Gelukkig zou ik zeggen, een piepklein dorpje op een rots, een toegangspoort, een pleintje met waterput en terras, bakker, ateliers en 2 restaurants. Na de rust in Senanque, was het heerlijk dat we nog steeds in zo'n rustige omgeving waren. 
Hier zijn we overheerlijk gaan lunchen, bij restaurant Les Remparts. Met een overdekt en een open terras, met uitzicht over de vallei, was het hier heerlijk vertoeven. Daarnaast was het eten overheerlijk: vooraf een tiramisu van tomaat en pesto, en een tartin van tomaat, begon de maaltijd super lekker. En dat bleef zo, de hoofdgerechten, Hertenstoof en eend met ahornsiroop, waren ook overheerlijk. Creme Brulee en kaasplankje, met daarna koffie maakte de lunch compleet. Wij komen hier zeker terug, als we weer in de buurt zijn.
Via de kloof van Murs, geweldig mooie route, reden we relaxt en voldaan terug naar "huis" in Gordes.

In 1995 kampeerden we in Oppede, een klein dorpje niet ver van Gordes. Oppede is het nieuwe dorp, het oude dorp bestaat ook nog, maar daar woont bijna niemand meer: Oppede le Vieux, een echt adelaarsnest als je het zo ziet liggen tegen- en op de rotsen, met helemaal boven de kerk. Helaas was deze gesloten vanaf 1 oktober, en gedeeltelijk stond ie in de steigers. Door fundraising en bijdragen van de bewoners wordt deze kerk weer in volle glorie hersteld. Als je daar boven staat, heb je een prachtig wijds uitzicht over de vallei.
Om er te komen, moet je de auto, parkeren aan het begin van het dorp. Daarna volgt de route via terras-paden naar het dorp. Er zijn 2 restaurant-cafe's, paar galerie's in de zomer en verder alleen maar Stilte! Heerlijk. De weggetjes naar boven slingeren de berg op, middeleeuws bestraat en smal. Het is een kleine klim, maar meer dan de moeite waard. Terug op het dorpsplein kun je dan heerlijk onder de boom je drankje doen.

 

 

Menerbes
Ook een klein, mooi dorp op een rots, met uitzicht op de Mont Ventoux, Gordes en Rousillon. Maar omdat we die dag ook in Oppede le Vieux geweest waren, kon Menerbes aan al dat moois niet tippen. Toch hebben we er heerlijk rondgedwaald en genoten van het terras van de bar-tabac met het geweldige uitzicht.

  

Aangezien we boodschappenlijstjes hadden voor spullen van de markt en van de suup, togen we op zaterdag naar Apt. Ook hier hebben we ooit gelogeerd en het is een leuk levendig stadje, met een prachtige grote markt. Ook hier weer heerlijk geslenterd over de grote markt, terrasje met koffie en pastis, kortom: het leven is goed in la douce France.

Buiten Apt is een grote LeClerc, dus daar even de suup boodschappen ingeslagen, die we in Nederland moeilijk kunnen vinden.

Zondags hadden we een luie dag, en gingen in Gordes lunchen bij La Trinquette. Dit ligt in een steegje van het dorp. Heel klein restaurant, op de 1e etage, en 2 kleine balkons, waar je bij mooi weer buiten kunt eten en een pracht uitzicht hebt. Deze zondag was het frisjes, dus wij besloten binnen te eten. Het eten was heerlijk, Henk vooraf een pate van het huis en ik een "glaasje" tomaat , daarna een stoofpot van stierenvlees en ik reuze ravioli gevuld met mosselen, vis en garnalen. Zalig en voldaan naar huis voor een rustmomentje!

Lourmarin
Lourmarin, ook niet ver van Gordes, is ook weer zo'n stadje als op een plaatje. Als je het dorp binnenrijdt zie je gelijk het kasteel. Aangezien wij wat later op de middag er waren, hebben we dit niet bezocht, maar staat wel op het verlanglijstje voor de volgende keer. Zo te zien op de folder heeft het ook een prachtige tuin.
Wij gingen via de stadspoort het stadje in. Hier is het ook weer een wir war van oude smalle straatjes, met veel galeries, mooie en aparte kledingzaken, sieradenwinkels, cafe's en restaurants. Maar wel een stadje dat meer van de bewoners leek dan Gordes, in Gordes komen dagelijks hordes bussen toeristen en dat zag je hier eigenlijk niet. Het was heel levendig, en toch rustig, relaxt. Wil proberen volgend jaar in Lourmarin te gaan logeren.

Vorig jaar waren we voor het eerst bij Carrieres de Lumieres, in Baux-de-Provence, en dat stond bovenaan mijn verlanglijstje van dit jaar. Vorig jaar hadden ze o.a. Jeroen Bosch als thema, dit jaar Picasso, Goya en FlowerPower.
In een oude steengroeve worden op wanden, vloeren, plavonds videobeelden getoond van de kunstwerken van deze kunstenaars, gecombineerd met muziek. De sessie Picasso en vrienden duurt een half uur, de FlowerPower een kwartier. Dan even een 2 minuten durende pauze en het begint opnieuw. Tip: hou je camera de 1e sessie even in je tas en laat alles op je inwerken, er is zoveel te zien en te horen, dat "moet' je even ondergaan. Daarna ga je nog 1 of meerdere keren een sessie bekijken en kun je foto's maken e/o filmen. Het is zo ontzettend indrukwekkend, ook nu de 2e keer dat ik de steengroeve bezocht, was ik weer helemaal overdonderd. Nooit gedacht dat videokunst zo mooi kan zijn. Ik kan het niet in woorden uitdrukken. Volgend jaar "wil" ik weer, ben nu al benieuwd wat er dan te zien is.

Picasso en zijn vrienden:

 

FlowerPower:

 

Aangezien het deze dag afschuwelijk slecht weer was, de regen gutste de hele dag, gingen we na Carrieres de Lumieres naar St. Remy de Provence. Hier hebben we vorig jaar 2 weken vertoefd en weten daar lekkere restaurants te zitten. Favoriet bij ons is restaurant L'Aile Ou la Cuisse. Doordat het zulk slecht weer was, helaas niet op het terras aan de achterkant van het restaurant, maar binnen. Is ook geen straf, mooi en gezellig restaurant, met vriendelijke bediening en overheerlijk eten. Vooraf: huisgemaakte brioche en merggratin met tartaarsaus, daarna Gnocci met gegrilde varkenskotelet en een haantje met puree en truffelcreme. Het was weer hemels. 

En zo vlogen de 2 weken zuid Frankrijk weer voorbij. Maar ....... nous revenons!!! 

2018 Augustus: Slenaken B&B Home at the end of the world

20 Augustus was het weer eens tijd voor een zusjesweekend, dit keer een doordeweeks-zusjesweekend. Mijn jongste zusje Francie was jarig geweest en mijn andere zusje, Jacqueline, en ik vonden een nachtje uit logeren wel een leuk cadeau.  Jacqueline en haar dochter waren er in mei geweest en super enthousiast. Nou ze had niet te veel verteld, het was geweldig. De B&B Home at the end of the World was meer dan heerlijk. De gastvrouw Jeanette, een super enthousiaste vrouw, die je verwend met tips over de omgeving, leuke verhalen en een overheelijk ontbijt. 
De 2 kamers zijn ruim, en mooi ingericht, een met het bad vrij in de ruimte, dan andere kamer een aparte badkamer met douche. Beneden een heerlijk gastenverblijf met kachel (nu gelukkig niet nodig gehad), rekken met boeken en heel veel tips over de regio. Ook zijn er veel wandelkaarten beschikbaar, die je mag lenen als je op stap gaat. De B&B beschikt ook over een heerlijke tuin, waar je lekker kunt zitten met je kopje koffie en genieten van de rust.

Na een hartelijk welkom, was het tijd om even uit te pakken en toen te voet een kleine wandeling te maken voor de lunch. Het werd het Bakhoes, een boerderij, annex lunchroom. Helaas miezerde het op dat moment, zodat we niet buiten konden lunchen, maar binnen was het ook erg mooi. De bestelling ging een beetje mis, maar uiteindelijk hebben we lekker geluncht. Daarna brak de zon weer door en werd het lekker weer.

's Middags door Slenaken geslenterd en daarna een terrasje gepakt, voor koffie/thee met heerlijke Limburgse vlaai.

's Avonds zijn we wezen eten bij Herberg St. Brigida in Noorbeek, een dorp verderop. De herberg heeft een terras aan de straatkant, maar ook een groot terras aan de achterkant van het restaurant. Daar was het heerlijk vertoeven. De bediening is super aardig, vriendelijk en meedenkend. We hebben genoten van o.a. een salada Val Dieu, zonnevis op provencaalse wijze, groentetaartje en koffie/thee na. Een echte aanrader.

De dag erna gingen we naar Aubel, waar een kleine markt was en waar we Val Dieu kaasjes voor thuis gingen kopen. In Slenaken zit een geweldige bakker, gesitueerd in de supermarkt, annex wijnwinkel, kaasshop, slager, postkantoor. Aangezien we als Limburgse meiden in onze huidige woonplaatsen de lekkere vlaaien missen, gingen we daar ook maar iets van bestellen om mee te nemen. 

Via de prachtige smalle wegen en langs de dalen reden we daarna naar Teuven, een dorp net over de Belgische grens. Hier wilden we gaan lunchen bij Cafe Modern, een lunchplek in een verbouwde school met een enorm terras. Helaas op dinsdag gesloten, we hadden niet goed opgelet, maar gelukkig is er aan de overkant, herberg Moeder de Gans. Het was een prachtige zonnige dag, en we konden heerlijk buiten eten.

's Middags nog een "toerke" door de omgeving gemaakt, de vlaaien opgehaald en via allerlei "kruip-sluip" wegen door het mooie glooiende zuiden, naar ons nichtje gereden voor een bezoek. We waren nu toch in de buurt.

Einde van de dag een laatste terrasje gepakt in Sittard, (onze geboortestad) en daarna vertrokken Francie en ik met de trein en Jacqueline met de auto weer naar huis.

Een ding weet ik zeker, en mijn zusjes ook, we komen terug naar deze B&B, met elkaar, met onze gezinnen e/o met vrienden. Kan iedereen dit plekje aanraden.

Hieronder wat foto's van de B&B en de omgeving:

Mei 2018 Noord West Sicilie

Vorig jaar hebben we een week in het huis van Lorella en Alberto gelogeerd, in Contrada Fraginesi, vlakbij Scopello. Dit jaar zijn we terug voor een weekje. Het is en een heerlijk huis, en een heerlijke omgeving, en we hebben nog vorig jaar e.e.a. nog niet bezocht.
Het welkom is weer warm, de hele familie is in Villa Sara, Lorella, Alberto en hun 2 kinderen. We zijn er al om een uur of 11, want we hadden een vroege vlucht. Rond 12 uur gaan Lorella, Alberto en de kinderen naar het strand en daarna naar huis. Wij mogen blijven (ha,ha).

We rijden eerst naar de kleine supermarkt in Scopello voor wat boodschappen ( de medewerker van het vlees, kaas en vleeswaren herkende ons van vorig jaar en we krijgen een warm welkom) en gaan daarna lunchen bij de "snackbar" ernaast. Lijkt wat op "ons vaste stekje" Porto Marina in Castel di Tusa. Je kunt er lunchen, taartjes en/of ijs eten. Je kunt ook alles meenemen om thuis op te eten. Na de lunch en taartjes voor thuis, gaan we lekker terug naar Villa Sara om te luieren.

Scopello, het dorp vlakbij ons, is ieniemienie, maar zo mooi. Het is of de tijd stil staat, wat een rust. Een pleintje, een binnenplaats, paar doodlopende straatjes, dat is het hele dorp. Bij bar la Palma gaan we lekker koffiedrinken met een glas vers geperst bloedsinaasappelsap. Genieten van het plek en de rust. Lunchen doen we vandaag buitenshuis bij La Terrazza, met een geweldig mooie en grote tuin en uitzicht op de rotsen en de zee.

 

Na een overheerlijke lunch, antipasto misto met o.a. caponata, arancini, kaas, ham etc., ansjovis in het zuur en involtini di Spada, gaan we bij La Palma een granita ijsje eten en daarna thuis "uitbuiken" en relaxen.

Trapani:
Met dikke wolken reden we naar Trapani, een 45 minuten bij ons vandaan. Hoe meer we Trapani naderden, hoe mooier het weer werd, zonnig en warm.
Trapani is een havenstad waar vandaan je de veerboten kunt nemen naar diverse eilanden. Wij bleven in de stad. Hebben eerst het park en het gebied rondom de haven bezocht, geluncht bij Osteria I Vitelleloni in de Corso V. Emanele, en daarna het oude centrum bezocht. Trapani is geen grote stad, en buiten het vuil wat overal in Sicilie op straat lijkt te liggen, is het een mooie stad. Prachtige statige straat de Corso V Emanuele, met diverse mooie zijstraatjes. Oude kerken, palazzo's, binnenplaatsjes, oude vismarkt, geweldig prachtig oud en enorm groot postkantoor, het ene gebouw nog mooier dan het andere. 

 

 
Het contrast is zo groot, tussen al dat moois, ligt het in de haven vol met vuilnis. Vreselijk om te zien, maar helaas zien we dit op heel veel plekken op Sicilie.

Ik had 2 tips voor n restaurant in Trapani, maar beiden gesloten. Zo kwamen we bij Osteria I Vitelloni terecht, en maar goed. Werelds gegeten hebben we daar:
Henk: een artsjokkentaartje met krokante varkenswangreepjes, ik een arancine, maar nu niet met rijst gevuld, maar met een mozzarella bol met ansjovis daarin. Daarna Henk lintpasta met reeragout en paddestoelen en ik mezzelune (grote ravioli) gevuld met ricotta in een inktvissaus. Overheerlijk was het allemaal en een lust voor het oog om te zien, zeg nou zelf.

In een kleine kapel was een restaurateur van beelden aan het werk. Indrukwekkend om te zien en het werd zo mooi. Ik maakte een foto, maar toen bleek dat dit eigenlijk niet mocht. Later op de middag kwamen we nog een trommel-fanfare tegen, om welke feestelijke gelegenheid het ging werd ons helaas niet duidelijk.

                         

          

Kunstwerk van Trinacria, het symbool van Sicilie.

Segesta:

Segesta ligt in het binnenland van de provincie Trapani. Hier staan hier en daar een paar archeologische bouwwerken, waaronder een tempel. Prachtige omgeving, en een geweldig mooi zicht op de tempel die boven op een heuvel staat.

In Segesta had ik een restaurant op het oog, precies tegenover de tempel gelegen op een heuvel. We zouden dan vanaf het terras een prachtig uitzicht hebben op de tempel. Helaas was het restaurant gesloten en moesten we naar iets anders uitkijken. Op de weg er naar toe hadden we een bordje pizzeria-ristorante gezien, dus gekeerd en terug. Het restaurant bleek in het voormalige station van Segesta te "zitten". Een station in de Mussolini bouwstijl, zeer indrukwekkend. Binnen was het prachtig verbouwd, met hoge plafonds, prachtige plavuizen en niet onbelangrijk, hele vriendelijke obers en heerlijk eten.

 

We hebben hier een antipasto misto de terra gedeeld, met o.a. overheerlijk pompoenhapjes, daarna Henk pasta met saus van haas en ik rigotini (buispasta) met courgette-tomatensaus. Het smaakte allemaal overheerlijk.

Van hieruit gingen we richting Ruderi di Gibellina, een dorp dat in de jaren 60 van de vorige eeuw compleet verwoest werd door een aardbeving. Men heeft daarna 15 km verderop het dorp opnieuw opgebouwd. Maar wij waren onderweg naar het verwoeste dorp, want men heeft het deels in tact gelaten, zoals het na de aardbeving was. Een ander deel is bedolven onder een dikke laag cement, door de kunstenaar Alberto Burri, die er een wit kunstwerk: Cretto di Burri van maakte, het is de plattegrond van de straten zoals Gibellina voor de aardbeving was. Zeer indrukwekkend, op het platteland, omgeven door niets, doodse stilte.  

Het kunstwerk vanaf een heuvel gezien.

 

"Straten", maar nu vergroot, zoals de plattegrond vroeger van het dorp was.

Een van de verwoestte huizen van Gibellina.

Na een heerlijke week in Villa Sara vertrekken naar ons Paradiso Casa Canale in Castel di Tusa.

Hier komen we al sinds 2010, en het is voor mij echt het paradijs op aarde. Grote omheinde tuin, met 180 graden zeezicht, sinds vorig jaar een infinitypool, een buitendouche met warm en koud water, piep klein huisje, maar vooral ook veel vrienden. Hier aankomen is als een warm bad, veel geknuffel en gekus, we zijn allemaal hartstikke blij dat we elkaar weer zien. 

We komen hier vooral om onze vrienden te zien, te relaxen en te genieten van Casa Canale, het Siciliaanse eten etc.

         
         
              

              

Nicosia:

Aangezien we "alles" in de buurt al vaak gezien hebben, en we dit jaar in een extreem luie bui waren, hebben we niet veel ondernomen. Nicosia stond al langer op ons lijstje, is een dik uur rijden vanaf Castel di Tusa. Een prachtige, maar niet al te beste weg, zoals zovele op dit eiland. Toch is het genieten van deze trip, want het landschap in het binnenland is prachtig.

Nicosia ligt op 4 heuvels, een prachtig oud stadje met veel kerken, palazzo's en "trap-steegjes" omhoog. Een hoop klimwerk dus. Maar dat geeft niet. Na het bezichtigen van de cathedraal, was het lunchtijd. Bij een "snackbar" Tavola Caldo, heerlijke pizzapunten gegeten, en koffie met koekjes na. Daarna gaan slenteren door de staatjes en klimmen op de trap-steegjes. De uitzichten zijn weergaloos. Je krijgt geen spijt als je in de warmte zo'n trap-steegje bestegen hebt.

            

Na geslenterd te hebben, lekker op een terrasje zijn wezen uitpuffen reden we daarna naar Sperlinga. Een dorpje bij Nicosia "om de hoek". Het kasteel van Sperlingo werd in de oudheid door inheemse volkeren gebouwd, een uit de rotsen gehouwen bouwwerk. Zeer indrukwekkend. Het dorpje bestaat uit 3 straten, 2 pleintjes, het kasteel en grotwoningen. Totale rust heerst hier. Op een groepje Amerikaanse wandelaars na, is het dorp uitgestorven. Dat maakt de serene sfeer nog indrukwekkender. 
In de 12e eeuw heeft het kasteel 1 jaar stand kunnen houden in een zoveelste oorlog. Het kasteel is totaal gebouwd in de rots en bestaat uit ingenieuze gangenstelsels, met onderin grotwoningen, waar men het vee hield. Zo ontstond een ondergrondse stad.

Een klein foto-overzicht va 3 weken Sicilie, mooie uitzichten, dorpjes, stadjes, eten en drinken.


Tuin restaurant La Terazza

Kapel in Trapani

Is dit geen mooi slakje?

  uitzicht terrasje Casa Canale

's Ochtends 07.15 uur Casa Canale, wat een prachtig uitzicht.



's Avonds rond 20.30 uur Casa Canale, een van de vele foto's zonsondergangen die we hebben, verveelt nooit.

Nicosia

                                          Nicosia                                     

Er waren ook andere liefhebbers van het zwembad dan wij.

Buiten-mis ter ere restauratie Maria kapel in Castel di Tusa

                                              
                                             Een van de vele mooie uitzichten op Casa Canale

Hieronder nog wat foto's van het vele heerlijks dat Sicilie te bieden heeft: