2012 Castel di Tusa, samen met mijn zusjes

Na alle verhalen van Henk en mij over Castel di Tusa en de geweldige mensen, ging ik in november 2012 samen met mijn 2 zusjes in Casa Canale logeren!

Met een zusje op stap die Italiaans gestudeerd heeft, en het vloeiend spreekt, en andere zusje die Spaans studeert en spreekt (en daardoor het meeste Italiaans verstaat), was ik 5 dagen in Casa Canale. Eigenlijk een huisje voor 2 personen, maar zo lief als Pino is, had hij er een 1 persoons bed bij gezet. 

Op zaterdagavond, in het donker, kwamen we aan. Warm welkom door Pino. Even e.e.a. uitpakken en toen naar Damatusa. Hier weer een warm welkom, nu door Maria en Alessandro. Maria vond het geweldig dat mijn zusje Italiaans sprak en ik kreeg op mijn donder, omdat ik het nog steeds niet echt spreek. Nou ja?!

Na een heerlijke maaltijd, en nog even nakletsen op het terrasje bij het huis, doken we onze bedjes in.

De andere ochtend, prachtig weer, en de verrassing voor Jack en Francie toen ze pas echt zagen waar ze waren beland. Net als ik waren ze verrukt door het uitzicht, de prachtige tuin met de bloemen en de vele oude steeneik en olijvenbomen.

Op naar Porto Marina. Hier stond iedereen ons al op te wachten en werd en veel geknuffeld en gekust. Lekker aan de koffie, kleine taartjes en later lunch. Verrassing: Nunzia had Cris opdracht gegeven om ijs voor ons te maken, zowel voor na de lunch als ook nog 3 bakjes voor thuis in Casa Canale. Want in november eet men op Sicilie geen ijs meer. Hoe lief kan een mens zijn, toch?

                                   

Onze 1e dag brachten we door slenterend door Castel di Tusa, het dorp, langs de zee. 's Middags zijn we nog even naar Santo Stefano di Camastre geweest. Mijn zusjes wilden natuurlijk 

"mijn highlights" zien deze week. We hadden maar een paar dagen, en wilden ook niet de hele dag in de auto zitten. Dus keuzes maken. Uiteindelijk hebben we Castel di Tusa, Santo Stefano di Camastre, Castel Buono en Cefalu bezocht. En we wilden ook genieten van het huis met zijn prachtige tuin, want we hadden super mooi weer. En zo'n uitzicht heb je niet iedere dag.

    




Heerlijk uit de wind, met uitzicht op zee en de Eolische eilanden, ontbijten. Die wind heeft ons nog parten gespeeld. Het was echt stormachtig die 1e dag. In Santo Stefano vloog een van de autodeuren uit ons handen, toen we gingen parkeren. Uit " z'n voegen", ging wel dicht, maar daarna niet meer open. Balen, en een rekening van de autoverhuur nadien. Nou ja, kan gebeuren, toch? 

Cris wilde natuurlijk ook aan hun zijn prachtige casa a campagne laten zien, dus wandelden wij richting Alfieri landgoed. De moeder van Cris en Pino woont daar permanent, en naast haar huis en dat van Cris, is er nog een 3e huis op dit grondstuk. Dit is van een neef van Cris en Pino, hij woont in Rome, en heeft dit als zijn casa campagne. Mama Alfieri kwam ons gedag zeggen en vond het erg leuk om met Jack gezellig Italiaans te kunnen praten.

Castel di Tusa:

             



In Cefalu was het tijd voor terrasjes en shoppen. Jack vond het nieuwste boek van Paolo Giordano, gelijk kopen dan maar.

                             

  

    



Jack en Francie hebben verder nog e.e.a. gekocht voor het thuisfront. En in een leuke kunstwinkel heb ik nog een erg leuke ketting gekocht, olijfgroen raffiagaren gewikkeld om draad, beetje moeilijk uit te leggen, maar erg leuk. Jack heeft ook nog een leuk jurkje gescoord, dus geslaagd. Na al dat geshop hadden we natuurlijk ook trek. We hebben heerlijk geluncht bij een
restaurant met zicht op zee.

      

Castel Buono:
Via de mooie route er naar toe, en daarna heerlijk slenteren. In de kerk was een van de vrijwilligers aan het werk. Aangezien Sicilianen nieuwsgierig zijn, zoals ik al vaak ervaren heb, sprak hij ons aan. Hierna volgde een lang gesprek tussen hem en Jack, want een Nederlandse die vloeiend Italiaans sprak, daar was hij wel van onder de indruk.

                                            

 Zomaar een foto Casa Canale

Einde vakantie, Jack nog even snel met Pino olijven plukken, allemaal om de beurt met Pino op de foto en ..... op weg naar Palermo en thuis. 

        

  

2013 Bretagne, Finistere, Schiereiland van Crozon

In juli 2013 waren we 2 weken in Tal al Derch, een gehucht op het schiereiland van Crozon, Finistere, Bretagne. We hadden hier een prachtig huis gehuurd, vlak aan zee.
Het was een typisch Bretons wit huis met prachtige blauwe Afrikaanse lelies en stokrozen voor de deur. Een groot huis, met grote eetkeuken, woonkamer, 3 slaapkamers, badkamer op de begane grond en een giga grote tuin. 

We huurden dit huis van de site van Mediavakantie: http://www.mediavakanties.com/vakantiewoningen/9854 of stuur rechtstreeks een e-mail naar Dominique Derrien, de eigenaar: derrien.dominique@numericable.fr. Dominique en zijn vrouw zijn erg gastvrij en vriendelijk. Bij aankomst was er Bretonse koek, en een heleboel tips over de omgeving.

Tal ar Derch is een gehuchtje aan zee. Het bestaat uit een paar straatjes, een botenkerkhof en een marinebasis. Omdat de tuin aan de achterkant van het huis ligt, heb je van het verkeer naar de marinebasis weinig last, en dan ook nog alleen in de ochtend-en avondspits. Dan hoor je in de slaapkamers aan de voorkant ook verkeer langs komen. Henk had er helemaal geen last van, maar ik wel een beetje. Ondanks dat, zou ik hier weer willen logeren als ik in deze regio zou zijn.

Paar indrukken van Tal al Derch:

      

Tips wat te doen in deze regio:

Plage d'Aber:

Een prachtig natuurgebied vol vogels, met een enorm groot eb en vloed verschil.

      

                                         

Abdij Daoulas:
Vlakbij ligt de abdij van Daoulas. Een prachtig klooster, kerk en geweldig mooie kloostertuin. Dit alles natuurlijk in een stil stukje Bretagne.

         

                                              

                  

Penn Hir:

Deze enorme rots en uitsteeksel in zee hebben we vanuit een boot bekeken en we hebben er op gewandeld. In de jaren '80 waren we hier ook al eens geweest en het blijft adembenemend mooi, zeker zoals wij nu mooi weer hadden. Ooit waren we hier een keer met mist en zijn we terug gegaan, want je zag geen hand voor ogen en konden niet zien waar het pas zou eindigen. Hier in zee vallen, loopt niet goed af.

Vanuit de boot gezien:

Boven op Penn Hir:

Het uitzicht als je hier boven op loopt is meer dan adembenemend. Ik kan daar maar niet genoeg van krijgen. Gelukkig was het niet druk, en dan de stilte met alleen het geluid van de zee en de meeuwen. Heerlijk.

 

Camaret:
Een heerlijk stadje aan zee, veel winkeltjes, vooral kunstwinkeltjes. Van hieruit kun je ook de boottocht naar Penn Hir maken. In de maanden juli en augustus zijn er wekelijkse muziekoptredens, voornamelijk Bretonse muziek en Bretonse dansen. Op een klein pleintje,lekker gezeten op het terras, erg leuk.

       

Kunst op straat in Camaret:

 

Le Fret:

In dit gehuchtje deden we onze kleine boodschapjes en aan het einde van de dag even op het terras aan de haven zitten. De dag dat we naar huis gingen was er een antieke tractor en antieke auto parade. We hebben nog heel even e.e.a. bekeken, voordat onze reis naar huis begon.

      

Argol:

Een klein dorpje met de oudste Bretonse kerk, Bretonse kerken hebben een typische bouw, en veel keltische kenmerken. Verder is er een mooi museumpje en een geweldig terras tegenover de kerk. Dit is een cafe en winkel ineen, gerund door een oude mevrouw, allervriendelijkst.

      

Pointe Bindi:

Boven het schiereiland van Crozon ligt nog een ander schiereiland. Hier op het puntje van dit schiereiland ligt Pointe Bindi. Het einde " van de wereld", doodse stilte, turkoise kleur zee.

 

Morgat:
Morgat is een geliefde vakantieplek, niet alleen bij de Fransen, maar ook bij de Belgen, Nederlanders en Engelsen. Het is een sfeervol stadje met vanalles te doen. In de maanden en juli en augustus zijn er wekelijks kunstmarktjes, muziekoptredens, dansfeesten etc. Verder heb je er leuke winkeltjes, heerlijke terrasjes met uitzicht op zee, en veel restaurants.

  

Pont de Terenez:
Dit is de grootste gebogen tuibrug ter wereld. Deze brug verbindt het schiereiland van Crozon met het vaste land.

                                 

Pointe de Dinan:

Zoals op veel plekken aan de Bretonse kust, heb je op het schiereiland van Crozon, diverse Pointe's, hoge rotsen die in zee lijken te storten, zo ook Pointe de Dinan.

                             

        

Op weg naar de abdij kwamen we door een dorpje met de rivier Le Camfrout. Hier moesten we even stoppen. Geen mens te zien, een rivier, een kerk, een pleintje. Dat was alles. Maar zo mooi.

         

Montourgard:
Een, zoals ze dat ook wel noemen, humeau. Heel klein gehuchtje dus, met zomaar een straatje met Bretonse huisjes.

      

Kunst op het schiereiland van Crozon:
Er zijn veel galerie's en kunstwinkeltjes op het schiereiland. Ook zie je veel kunst in het openbaar. Hier een paar indrukken:

                

Lanveoc:

In het dorp van Lanveoc had de watersportvereniging een feest georganiseerd. Kijk zelf:

     

Landevennec:

                                          

Kun je een mooier plekje bedenken voor je laatste rustplaats?

          

Cap de La Chevre:

Jaren geleden waren we hier ook al. Toen kon je nog vrij over Cap de La Chevre lopen. Nu zijn er

"hekken" geplaatst. Oh zo jammer, het zicht doet er niet aan af en je kunt nog steeds veel wandelen, maar het is gewoon jammer. Het blijkt dat ze dit vanwegen veiligheid hebben moeten doen.

      

                                  
Site du Loc'h:
Een "arm" in de zee, met kwelders, hoog en laag water. Prachtig plekje.




      

Roscavel en Pointe D'Espagnol:
Op het schiereiland Roscavel ligt Pointe D'Espagnol. Een verdedingingsburcht uit 1811.

Roscavel is een schiereiland en het dorp hier heeft dezelfde naam. Ooit in de jaren '80 hebben we hier op de camping gestaan, deze bestaat nog steeds. Ik heb aan de eigenaresse bijzondere herinneringen ( nu is ze rond de 80 en heeft de camping nog steeds). Onze vakantie toen bestond voor een groot deel uit pech met de auto. Ook hier in Bretagne hadden we pech en ik had net het laatste geld uitgegeven aan een reparatie. Pinnen was in die tijd nog niet en de bank was gesloten (zaterdagmiddag). De eigenaresse van de camping heeft mij toen 100 gulden geleend, en na het weekend kon ik het dan wel weer terug geven, zei ze. Hoe lief is dat!

Het is een klein schiereiland met een prachtige kustweg er om heen. Het dorp heeft een kerk, cafe'tje en klein kruidenierswinkel.