Sicilie en andere tips van Rianne Plitscher: juni 2018

Vorig jaar hebben we een week in het huis van Lorella en Alberto gelogeerd, in Contrada Fraginesi, vlakbij Scopello. Dit jaar zijn we terug voor een weekje. Het is en een heerlijk huis, en een heerlijke omgeving, en we hebben nog vorig jaar e.e.a. nog niet bezocht.
Het welkom is weer warm, de hele familie is in Villa Sara, Lorella, Alberto en hun 2 kinderen. We zijn er al om een uur of 11, want we hadden een vroege vlucht. Rond 12 uur gaan Lorella, Alberto en de kinderen naar het strand en daarna naar huis. Wij mogen blijven (ha,ha).

We rijden eerst naar de kleine supermarkt in Scopello voor wat boodschappen ( de medewerker van het vlees, kaas en vleeswaren herkende ons van vorig jaar en we krijgen een warm welkom) en gaan daarna lunchen bij de "snackbar" ernaast. Lijkt wat op "ons vaste stekje" Porto Marina in Castel di Tusa. Je kunt er lunchen, taartjes en/of ijs eten. Je kunt ook alles meenemen om thuis op te eten. Na de lunch en taartjes voor thuis, gaan we lekker terug naar Villa Sara om te luieren.

Scopello, het dorp vlakbij ons, is ieniemienie, maar zo mooi. Het is of de tijd stil staat, wat een rust. Een pleintje, een binnenplaats, paar doodlopende straatjes, dat is het hele dorp. Bij bar la Palma gaan we lekker koffiedrinken met een glas vers geperst bloedsinaasappelsap. Genieten van het plek en de rust. Lunchen doen we vandaag buitenshuis bij La Terrazza, met een geweldig mooie en grote tuin en uitzicht op de rotsen en de zee.

Na een overheerlijke lunch, antipasto misto met o.a. caponata, arancini, kaas, ham etc., ansjovis in het zuur en involtini di Spada, gaan we bij La Palma een granita ijsje eten en daarna thuis "uitbuiken" en relaxen.

Trapani:
Met dikke wolken reden we naar Trapani, een 45 minuten bij ons vandaan. Hoe meer we Trapani naderden, hoe mooier het weer werd, zonnig en warm.
Trapani is een havenstad waar vandaan je de veerboten kunt nemen naar diverse eilanden. Wij bleven in de stad. Hebben eerst het park en het gebied rondom de haven bezocht, geluncht bij Osteria I Vitelleloni in de Corso V. Emanele, en daarna het oude centrum bezocht. Trapani is geen grote stad, en buiten het vuil wat overal in Sicilie op straat lijkt te liggen, is het een mooie stad. Prachtige statige straat de Corso V Emanuele, met diverse mooie zijstraatjes. Oude kerken, palazzo's, binnenplaatsjes, oude vismarkt, geweldig prachtig oud en enorm groot postkantoor, het ene gebouw nog mooier dan het andere.

Het contrast is zo groot, tussen al dat moois, ligt het in de haven vol met vuilnis. Vreselijk om te zien, maar helaas zien we dit op heel veel plekken op Sicilie.

Ik had 2 tips voor n restaurant in Trapani, maar beiden gesloten. Zo kwamen we bij Osteria I Vitelloni terecht, en maar goed. Werelds gegeten hebben we daar:
Henk: een artsjokkentaartje met krokante varkenswangreepjes, ik een arancine, maar nu niet met rijst gevuld, maar met een mozzarella bol met ansjovis daarin. Daarna Henk lintpasta met reeragout en paddestoelen en ik mezzelune (grote ravioli) gevuld met ricotta in een inktvissaus. Overheerlijk was het allemaal en een lust voor het oog om te zien, zeg nou zelf.

In een kleine kapel was een restaurateur van beelden aan het werk. Indrukwekkend om te zien en het werd zo mooi. Ik maakte een foto, maar toen bleek dat dit eigenlijk niet mocht. Later op de middag kwamen we nog een trommel-fanfare tegen, om welke feestelijke gelegenheid het ging werd ons helaas niet duidelijk.

Kunstwerk van Trinacria, het symbool van Sicilie.

Segesta:

Segesta ligt in het binnenland van de provincie Trapani. Hier staan hier en daar een paar archeologische bouwwerken, waaronder een tempel. Prachtige omgeving, en een geweldig mooi zicht op de tempel die boven op een heuvel staat.

In Segesta had ik een restaurant op het oog, precies tegenover de tempel gelegen op een heuvel. We zouden dan vanaf het terras een prachtig uitzicht hebben op de tempel. Helaas was het restaurant gesloten en moesten we naar iets anders uitkijken. Op de weg er naar toe hadden we een bordje pizzeria-ristorante gezien, dus gekeerd en terug. Het restaurant bleek in het voormalige station van Segesta te "zitten". Een station in de Mussolini bouwstijl, zeer indrukwekkend. Binnen was het prachtig verbouwd, met hoge plafonds, prachtige plavuizen en niet onbelangrijk, hele vriendelijke obers en heerlijk eten.

We hebben hier een antipasto misto de terra gedeeld, met o.a. overheerlijk pompoenhapjes, daarna Henk pasta met saus van haas en ik rigotini (buispasta) met courgette-tomatensaus. Het smaakte allemaal overheerlijk.

Van hieruit gingen we richting Ruderi di Gibellina, een dorp dat in de jaren 60 van de vorige eeuw compleet verwoest werd door een aardbeving. Men heeft daarna 15 km verderop het dorp opnieuw opgebouwd. Maar wij waren onderweg naar het verwoeste dorp, want men heeft het deels in tact gelaten, zoals het na de aardbeving was. Een ander deel is bedolven onder een dikke laag cement, door de kunstenaar Alberto Burri, die er een wit kunstwerk: Cretto di Burri van maakte, het is de plattegrond van de straten zoals Gibellina voor de aardbeving was. Zeer indrukwekkend, op het platteland, omgeven door niets, doodse stilte.

Het kunstwerk vanaf een heuvel gezien.

"Straten", maar nu vergroot, zoals de plattegrond vroeger van het dorp was.

Een van de verwoestte huizen van Gibellina.

Na een heerlijke week in Villa Sara vertrekken naar ons Paradiso Casa Canale in Castel di Tusa.

Hier komen we al sinds 2010, en het is voor mij echt het paradijs op aarde. Grote omheinde tuin, met 180 graden zeezicht, sinds vorig jaar een infinitypool, een buitendouche met warm en koud water, piep klein huisje, maar vooral ook veel vrienden. Hier aankomen is als een warm bad, veel geknuffel en gekus, we zijn allemaal hartstikke blij dat we elkaar weer zien.

We komen hier vooral om onze vrienden te zien, te relaxen en te genieten van Casa Canale, het Siciliaanse eten etc.

Nicosia:

Aangezien we "alles" in de buurt al vaak gezien hebben, en we dit jaar in een extreem luie bui waren, hebben we niet veel ondernomen. Nicosia stond al langer op ons lijstje, is een dik uur rijden vanaf Castel di Tusa. Een prachtige, maar niet al te beste weg, zoals zovele op dit eiland. Toch is het genieten van deze trip, want het landschap in het binnenland is prachtig.

Nicosia ligt op 4 heuvels, een prachtig oud stadje met veel kerken, palazzo's en "trap-steegjes" omhoog. Een hoop klimwerk dus. Maar dat geeft niet. Na het bezichtigen van de cathedraal, was het lunchtijd. Bij een "snackbar" Tavola Caldo, heerlijke pizzapunten gegeten, en koffie met koekjes na. Daarna gaan slenteren door de staatjes en klimmen op de trap-steegjes. De uitzichten zijn weergaloos. Je krijgt geen spijt als je in de warmte zo'n trap-steegje bestegen hebt.

Na geslenterd te hebben, lekker op een terrasje zijn wezen uitpuffen reden we daarna naar Sperlinga. Een dorpje bij Nicosia "om de hoek". Het kasteel van Sperlingo werd in de oudheid door inheemse volkeren gebouwd, een uit de rotsen gehouwen bouwwerk. Zeer indrukwekkend. Het dorpje bestaat uit 3 straten, 2 pleintjes, het kasteel en grotwoningen. Totale rust heerst hier. Op een groepje Amerikaanse wandelaars na, is het dorp uitgestorven. Dat maakt de serene sfeer nog indrukwekkender.
In de 12e eeuw heeft het kasteel 1 jaar stand kunnen houden in een zoveelste oorlog. Het kasteel is totaal gebouwd in de rots en bestaat uit ingenieuze gangenstelsels, met onderin grotwoningen, waar men het vee hield. Zo ontstond een ondergrondse stad.