2006, 2007 en 2008 Toscane en Umbrie

In 2006 gingen wij de 1e keer naar Italie, naar Tuoro sul Trasimeno, op de grens van Toscane en Umbrie. We hadden in de krant een huis gevonden van een kunstenares uit Rotterdam, wiens 2e huis het was.
Geweldig mooi groot huis, boven op een heuvel met uitzicht op het meer van Trasimeno. Maar erg vuil, na een ochtend poetsen, dag na aankomst, hadden we alles wat we wilden bewonen en wilden gebruiken schoon. Maar je snapt het al, dit huis gaan we niet aanraden.

                    

Tuoro is een klein stadje aan het Trasimeense meer. In de zomermaanden juli en augustus een enorm druk bezocht plek. In juni gelukkig niet. Het was een stadje met kleine smalle straatjes, bakkers, slagers, cafe's en restaurants. Vanuit een aantal plekken in het dorp heb je een prachtig uitzicht op het meer. Er was niets te doen en wij vonden dat heerlijk. Het rustige Italiaanse leven.

       

Het plein op zomaar een mooie dag, zelfde plein tijdens WK wedstrijd. Het hele dorp zat op het plein naar de grote tv te kijken die het cafe had weg gezet. En het wegwijs bordje naar Osteria La Pergola. Later hier meer over.

TIPS wat te doen en of te zien toen we in Tuoro sul Trasimeno waren:

Vanuit Passignano met de boot naar Isola Maggiore, klein eilandje waar je heerlijk kunt wandelen e/o kunt gaan zwemmen.

Passiano sul Trasimeno:
     

Isola Maggiore:

    

Castiglione del Lago:

Perugia:
Perugia is een prachtige stad, een studentenstad en dat is merkbaar. Veel jonge mensen kom je tegen. Wat we nog nooit eerder hadden gezien, is een roltrop in een stad! Vanuit de beneden stad, waar wij parkeerden, kon je met de roltrap naar de bovenstad. Aparte ervaring. Prachtige winkeltjes, veel cafe's en restaurant, veel vertier. We hebben heerlijk een stadswandeling gedaan, met af en toe pauze voor koffie en biertje. Helaas was het niet de hele dag mooi weer, af en toe een buitje.

    

Assisi:
Net over de grens van Toscane, ligt Assisi in Umbrie. Voor een ieder wel bekend vanwege de heilige Franciscus van Assisi. Ondanks dat ik niet gelovig ben, ben ik dol op kerken, rituelen en verhalen uit de kerk. De basiliek van Assisi wilde ik graag zien.

Ondanks dat het erg druk was in de basiliek, was het er doodstil. Er mag in deze kerk niet gesproken worden, behalve door een priester tijdens de dienst. Gelukkig maar, want gekrakeel in een kerk, daar hou ik niet van. Daarbij krijg je op deze manier een serene rust.

De binnenplaats van het klooster dat bij de basiliek hoort.

Nadat we de basiliek en het klooster bezocht hadden, gingen we het stadje zelf bekijken. Doordat het een bedevaartsoord is, is het er altijd druk. Veel souvenierswinkeltjes, maar gelukkig ook mooie straatjes waar niemand loopt.

       

We gingen even op een terrasje zitten om wat te drinken, aangezien de ober niet naar buiten kwam, ging ik naar binnen. Veel cafe's in Italie hebben een vitrine met broodjes en zoetigheden. Mijn mond viel open van verbazing, want wat lag daar in de vitrine: een nonnevot. Net zoals ik deze ken uit Sittard, verkrijgbaar daar tussen 11.11. en aswoensdag. Ik heb het geproefd en het ziet er niet alleen uit als de nonnevot uit Sittard, maar het smaakt exact hetzelfde. Terug thuis in Nederland ben ik gaan googlen en wat blijkt: De zusters Clarissen komen uit Assisi, Clara leefde in dezelfde tijd als Franciscus en zij stichtte als tegenhanger van Franciscus, de Clarissen kloosterorde voor vrouwen (nonnen dus). In Sittard (waar ik geboren en getogen ben) is lang geleden een Clarissen klooster gekomen en deze zusters hebben hun recept, dat dus eigenlijk uit Assisi komt, hier mee naar toe genomen. Nonnevot is de naam, omdat de zusters een strik droegen aan de achterkant van hun habijt, ter hoogte van.... ja juist hun kont, in het Limburgs heet dat n vot. En zo is de naam ontstaan. In Maastricht heet deze lekkernij geen nonnevot maar sjtrieken (, weet niet of ik het precies goed schrijf. Strik dus). Waarom het alleen in de carnavalsperiode te koop is, vertelt het verhaal helaas niet. Hieronder zie je de foto van de nonnevot uit Assisi.

Spoleto:

      

Cortona:

      

Naar Cortona gingen we regelmatig om boodschappen te doen, wat te slenteren door het mooie stadje eneven koffie te gaan drinken.

Montalcino:
Tijdens ons bezoek aan Montalcino bleken er feesten te zijn. Vaandeldraag wedstrijden. De wijken uit de stad tegen elkaar. Het is was een spektakel. Muziek, vaandeldragers, prachtig om te zien.

    

Gubbio:

Gubbio is een middeleeuwse stad in Umbrie. Prachtig gelegen tegen een berg aan. De stad is een doolhof met steegjes en straten. Boven op het Piazza Signoria, heb je een geweldig uitzicht over de omgeving. Slenter door de straten, pak een terrasje, ga lekker op het bankje zitten op Piazza Signoria en uiteraard ergens lekker eten.

Pienza:
De geboortestad van paus Pius II. Hij heeft Pienza verbouwd tot de stad zoals deze nu is. Een juweeltje, niet groot, maar prachtige straten, met geweldige Palazzo's, pleintjes etc. Pienza is ook de stad van de Pecorino schapenkaas.

Siena:
Volgens Henk de mooiste stad van Toscane. Ik kan niet kiezen, er is zoveel moois te zien. De 1e keer dat we hier kwamen, kwamen we vanuit een klein omhoog lopend straatje uit op HET PLEIN van Siena. Adembenemend was dit om te zien, een enorm plein met daarom heen allemaal terrasjes en natuurlijk de enorme toren.
Telkens als we in Toscane waren, gingen we een dagje naar Siena. Uigekeken raak je daar nooit. Haal een stadswandeling of plattegrond bij het VVV en ga lopen. Niets is fijner om hier te doen. Af en toe een terrasje natuurlijk en heerlijke gaan lunchen.

Arezzo:
Hier waren op zondag, en er was antiekmarkt dwars door de stad. De prachtigste spullen kom je tegen, geen rommel. Van de andere kant was het jammer dat het antiekmarkt was (1e zaterdag en zondag van de maand), want daardoor kun je de stad niet zo goed in z'n geheel bekijken. Overal staan nl. kraampjes. Je vindt in Arezzo veel brede straten en lanen en dan natuurlijk het geweldige Piazza Grande, daar waar de kraampjes staan.

Vanaf 1979 woonde Niki De Saint Phalle in Garavicchio, in zuid Toscane. Daar werkte ze onder meer vijftien jaar aan figuren uit het Tarotkaartspel, waarmee ze aan haar beeldenpark Giardino dei Tarocchi vorm gaf. Kijk op : http://www.giardinodeitarocchi.it/ voor openingstijden etc.

Het is een enorm leuk beeldenpark, ook erg leuk voor kinderen, want ze kunnen namelijk in en op heel veel beelden. 

Je zou het eventueel kunnen combineren met een ochtendbezoek aan het schiereiland Orbetello wat ten westen van Garavicchio ligt. Echt prachtige weggetjes langs de kust van het schiereiland.

Restaurant tip van Toscane / Umbrië:

osteria la pergola di mirco barbieri

www.Osterialapergola.com
via ritorta, 7
06069 Tuoro sul Trasimeno (PG), Italy
+39 075 825 4125

Osteria La Pergola in Tuoro sul Trasimeno, is weergaloos. Het is een kleine Osteria, met een gezellig klein buitenterras onder de blauwe regen.

Mirco is een geweldige kok en een zeer innemende (ietwat verlegen) man. Hij spreekt gelukkig een beetje Engels. Tijdens onze 1^e vakantie in Italië (in Tuoro dus) jaren geleden hebben we gedurende de drie weken die we in Tuoro waren, dit restaurant meer dan 10 keer bezocht. Tijdens een van deze heerlijke avonden waren er Italianen aan het eten die al snel door hadden dat wij buitenlanders waren. Zij wilde ons erg graag laten weten dat “hun Mirco” chef-kok was geweest in Perugia, maar er op een gegeven moment heeft hij er voor gekozen om kleinschalig te gaan koken (zonder stress), zodat hij ook tijd zou hebben om een en ander uit te proberen. La Pergola heeft een mooie kaart met verrukkelijke gerechten. Een volledig Italiaans menu (antipasta, primi, secundo, dolce) was voor ons teveel!

Ik hoop dat ik je heb kunnen enthousiasmeren voor dit restaurant en dat je er gaat eten. Daarbij hoop ik natuurlijk wel dat Mirco nog net zo lekker kookt als in mijn herinnering.  Steeds als we in de buurt zijn van Tuoro gaan we er eten. Wij hebben er een ritje voor over. Hij blijft ons verrassen met de kaart en z’n kookkunst.

Helaas is het alweer jaren geleden dat wij er waren en toen was het zo dat je alleen op zondag er kunt lunchen en dineren. Andere dagen van de week alleen dineren.

Mirco Barbieri, de eigenaar en kok, heeft ook een site, http://www.osterialapergola.com/, dus die kun je eventueel alvast bekijken voor de menukaart en de openingstijden.

Van deze vakantie's heb ik helaas geen digitale foto's. Moet een ieder zich zelf er bij denken.

TIPS stadjes Toscane die wij bezocht hebben toen we in 2007 in Bucine (onder Florence) op vakantie waren.

Gaiole in Chianti:
Wat het meeste opvalt in het historisch centrum, is het driehoekige plein. Speciaal en prachtig. 

De Crete Senesi, is de streek ten zuid oosten van Siena.
Een adembenemde streek, glooiend, cipressen, hier en daar een boerderij. En je ziet bijna geen mens. Je waant je in een kalender van Toscane, zoals je die tegenkomt in de souvenierwinkels. Nu weten we dat het niet gefotoshopt is, het is in werkelijkheid misschien nog wel mooier dan op de foto's. Er hangt een speciale, serene sfeer. Stilte, wuivende grasaren, oneindige vergezichten. Ga hier zeker doorheen rijden/ fietsen of wandelen als je in deze buurt bent.

  

Loro Ciuffenna, dorpje in de buurt van Arezzo

In de heuvels, in de buurt van Arezzo, ligt Loro Ciuffenna. Een klein dorpje geplakt tegen een berg. Geen toeristisch trekpleister uit de boeken, maar oh zo mooi om doorheen te wandelen.




Asciano:
Zomaar een mooi dorpje gelegen in de Crete. 

Pisa:

Bix en Erik, vrienden van ons, kwamen tijdens ons verblijf in Bucine, ons een weekje opzoeken. Wij gingen ze ophalen op het vliegveld van Pisa. Vliegveld Pisa heeft wat mij betreft het leukste terras dat ik ooit op een vliegveld gezien heb. Er staan bomen, plantenbakken, "kunst"pilaren en daarbij een cafe'tje met een heerlijk terras.



Omdat we toch in Pisa moesten zijn om Bix en Erik op te halen, hebben we de stad ook bekeken. Het was veel mooier dan ik had gedacht, prachtig gelegen aan de rivier de Arno. Zelfs het plein met de scheve toren was leuk. Uiteraard druk en toeristisch, maar ook mooi, de toren, de dom, het fort en dan nog het centrum. Prachtige galerijen met daaronder mooie winkeltjes. Ondanks dat er veel toeristen waren, kan ik het je toch aanraden.

                                              

Route de Chianti, o.a. dorpje Gusme met cafe’tje Sira & Remino:
Tijdens ons tochtje door het Chianti gebied, kwamen we terecht in Gusme. Een gehuchtje, met een wijn"boer", Villa Del Selva (ligt net buiten het dorp), een olijven"boer" en een geweldig cafe'tje met de naam net als mijn nichtje: Sira (&Remino).
Bij de wijngaard wijnen en grappa geproeft, en gekocht. Bij de oijven"boer", een prachtig oud mannetje met een stofjas aan. Hij liet ons alles zien in zijn olijvenbodega en uiteraard de nodige olijfolie gekocht. Daarna bij cafe Sira & Remino heerlijk kaasplankje met chutney's gegeten en ons gelaafd aan de rust van dit gehuchtje. 

  

Florence:

Deze stad behoeft geen introductie. Wij waren er deze vakantie voor de 2e keer. Nu met Erik en Bix, samen met de trein er naar toe. De stad is een groot museum, onderga het en geniet.

      

Lucca:
Na een week gingen Bix en Erik terug naar huis, en nadat wij hen op vliegveld Pisa gedropt hadden, gingen wij naar Luca. 
Ook deze stad behoeft natuurlijk geen introductie. Het enige wat ik wil vermelden is, huur een fiets en fiets rond over de stadsmuren van Lucca. Prachtig zicht op de stad, rustig, heerlijk. Daarna op het prachtige plein een terrasje pakken en je dag is volmaakt.

Restaurant tip:

Eten in Duddova : Duddova is een dorpje van een straat met een pleintje. Langs de doorgaande weg (komt verder zelden iemand voorbij) is een restaurantje waar la mama  kookt. Het restaurantje wordt gerund door Leonardo en zijn ouders. Super gezellig, prachtig uitzicht, heerlijk eten en je kunt er ook nog eigengemaakte Limoncello, wijn e/o olijfolie kopen. Zij verhuren in het dorp ook appartementen, zie: www.borgovallesanta.com.

We konden het ook deze vakantie niet laten en zijn op een zondagmiddag gaan lunchen bij La Pergola in Tuoro sul Trasimeno. De lange rit was het weer meer dan waard!

TIPS stadjes Toscane die wij bezocht hebben toen we in het najaar van 2008, een weekje in Montaione (noord west Toscane) op vakantie waren.

Montaione:
Een stadje gelegen in de vallei van Valdelsa. Prachtig gebied waar veel te zien is. 

San Gimignano, de stad van de 14 torens:
Een ommuurde stad met 14 torens; het silouet van de stad. Staat op de Wereld erfgoedlijst. Een stad die, als je naar Toscane gaat, in elke reisgids tegenkomt. Ondanks dat het natuurlijk een toeristisch trekpleister is, is het meer dan de moeite waard om te gaan bekijken.

     

Volterra:
Ook weer zo'n mooie stad in Toscane. 

   

 

Er zijn niet alleen mooie terrasjes in Volterra, maar ook prachtige interieuren in cafe'tjes.

San Miniato:

      

San Vivaldo, Sacro Monte , Franciscanen klooster in het bos. Hier staan in de immense tuin/in het bos van het klooster, allemaal kleine kapelletjes met beelden in terracotta die de diverse fases in het leven van Jesus laten zien. Men noemt het ook het Jeruzalem van het noorden. Indrukwekkende plek. In het klooster is ook een restaurant, maar helaas was dat toen wij er waren gesloten.

                

Gambassi:
Een klein mooi dorp in Toscane.

      

Montecatini, hier is een boven- en een benedenstad. Met een funicolare kun je naar de bovenstad, een plekje waar ook weer de tijd heeft stil gestaan.

       

                                 

Restaurant tip:

Tavarnelle val di Pesa, geen bijzonder plaatsje. Maar we zijn hier speciaal naar toe gereden n.a.v. een tip van mijn zusje Jacqueline: Osteria La Gramola: http://www.gramola.it/. Heerlijk gegeten, haar tip was niet voor niets geweest, kan het iedereen aanraden. Tevens kun je hier kook workshops volgen.

Ook toen we in Montaione logeerden zijn we op zondag gaan lunchen bij La Pergola, zoals altijd, de lange rit meer dan waard!

Wij zijn 2 keer met onze auto naar Toscane en Umbrie gereden en een keer naar Pisa gevlogen. In Pisa hadden we een auto gehuurd en hiermee zijn we naar Montaione gereden. Uiteraard valt er nog veel meer te vertellen over Toscane en Umbrie. Als we weer eens rondreden, stopten we zo vaak in een gehuchtje, waar op zich niets over te vertellen is, behalve hoe prachtig gelegen, terug in de tijd en ga zo maar door. Meer dan de moeite waard zijn die kleine dorpen, bezoek niet alleen de highlights in Toscane, maar laat je verrassen door de plaatsjes waar je doorheen komt, en ............. stop en stap geregeld uit.