2021 Sept-Okt Sciacca en Castel di Tusa: Sicilië

Na 2 1/2 jaar niet op Sicilië te zijn geweest (ivm Covid maatregelen), vertrokken we 11 september weer naar ons geliefde eiland. De 1ste week naar Sciacca, waar mijn nichtje Jasmijn deel van het jaar woont, met haar vriend Enzo. In november 2019 kocht zij daar, in het oude historische centrum van Sciacca een oud huis, dat gerenoveerd moest worden. Het plan was eerst om de hele verbouwing uit handen te geven aan een aannemer. Maar door Covid werd alles anders. Het koopcontract werd eind januari 2020 getekend, en niet lang daarna ging Europa op slot. Pas in juni 2020 kon zij naar Sciacca vertrekken. Inmiddels had ze bedacht om samen met haar ouders, schoonvader en vriend van schoonvader ( laatste 2 allebei bouwvakkers) het huis zelf te renoveren. Er werden muren gesloopt, leidingen getrokken, nieuwe ruimtes gecreeërd, ligbad in slaapkamer gemaakt, nieuwe badkamer, buitendouche op dakterras, wc, keuken geplaatst, openslaande deuren laten maken voor dakterras etc. November 2020 was de klus geklaard. Maar de reismogelijkheden waren door Covid nog steeds niet zo makkelijk. En pas in 2021 vertrok Jasmijn met haar moeder en haar inboedel met een verhuisbus naar Sicilië. De heenreis ging dwars door Italië, via Calabrië met de veerboot naar Messina. De terugreis met de boot van Palermo naar Genua, iets minder zware reis. Samen met haar moeder en vriend Enzo heeft Jasmijn het mooie huis op de Cortile Chiodi ingericht:

De foto's en filmpjes die ik zag deden mij verlangen om haar op te zoeken. Haar en Enzo, maar ook Sciacca en mijn geliefde Sicilië. We waren inmiddels allebei gevaccineerd, en 11 september was het eindelijk zover. Met Jasmijn een ontmoetingspunt net buiten het stadje afgesproken, zodat zij mij de stad door kon loodsen. Smalle stijle straatjes, zijn zeker de 1ste dag van de vakantie nooit mijn sterkste punt. Vlakbij haar thuisadres geparkeerd, en eerst gaan lunchen, bij Lenzo-Bottega di Mare. Wij waren nl al met het vliegtuig van 7 uur vertrokken en rond 2 uur hadden wij wel trek. In een prachtig gewelven restaurant wezen lunchen, het eten was er verrukkulluk. Inmiddels goot het buiten, ofschoon het 32 graden was. Heet en nat dus. Als 3 verzopen katjes kwamen we rond 4 uur bij het huis aan. Enzo inmiddels ook thuis van zijn werk, een warm welkom van hem en het huis. Wat een plaatje is het geworden, zeker als je weet hoe het was toen het gekocht werd. Ik kon er maar niet genoeg van krijgen, steeds weer in alle ruimtes rondkijken en genieten van al het moois. Gelukkig werd het daarna ook nog droog en konden we heerlijk buiten zitten met uitzicht op de stad en de zee. 

Tegen 6 uur ging Jasmijn met ons naar ons huurhuis in Contrada Foggia, een buitenwijk van Sciacca. Rustige woonwijk, vlakbij de zee, op kleine 10 min rijden van het centrum van Sciacca. Groot huis, met geweldig grote prachtige tuin. De beheerder D'Anna was zeer vriendelijk en sprak daarbij vloeiend engels, voor mij wel handig. Nadat hij weer weg was, zijn we met z'n 3tjes lekker onder de bomen op het terras gaan zitten voor een drankje (Jasmijn had wat boodschapjes voor ons gedaan/ zo lief). Nadat ook zij weer was vertrokken, koffers uitpakken en zo, pizza'tje ophalen, nog even luieren op vroeg naar bed. Als wij zo vroeg vertrekken uit Nederland sla ik altijd een nachtje over, dus de vermoeidheid sloeg toe.

Zondags begon de dag met zon en met een heerlijk ontbijt op het terras genoten we van het mooie weer. Anthony, onze zwager en vader van Jasmijn, was ook al een aantal weken op het eiland. Hij maakt een roadtrip met een oude Fiat 500 over Sicilië. Vanuit Nederland vertrokken naar Genua, daar op de boot naar Palermo en door naar Sciacca, waar hij een paar weken zou blijven. Daarna ging zijn reis verder via Enna, omgeving Noto, omgeving Etna, Messina en dan met de veerboot naar Calabrië. Vanuit Calabrië zal hij op z'n gemakje weer op weg naar huis gaan. Anthony kwam die ochtend koffiedrinken en ging daarna samen met Jasmijn en ons lunchen bij een strandtent in de buurt van Sciacca. Inmiddels was het goed heet, en ofschoon de lunch heel gezellig en heerlijk was, waren we weer blij terug "thuis" te zijn. Onder de bomen voor de afkoeling.

Vanwege de hitte hebben we niet zo heel veel ondernomen tijdens de week in Sciacca. 's Maandags gingen we in de ochtend naar Sambuca di Sicilia, op een uurtje rijden in het binnenland bij Sciacca. Prachtige route over een bijna uitgestorven weg. Bij het Belvedere van Sambuca geparkeerd en op verkenning uit. Sambuca is een mooi klein stadje met prachtig uitzicht vanuit de Belvedere, een Arabische wijk, verder veel smalle stijle straatjes. Helaas was veel horeca gesloten. Na een lange hete zomer, gaan half september veel zaken dicht voor een korte vakantie. Geef ze eens ongelijk. Maar gelukkig was er een barretje open, waar je ook wat hapjes kon eten als lunch. Henk zijn favoriete arancine en ik een (warm) broodje gevuld met rauwe ham en mozzarella. Heerlijk. Daarna koffie met het plaatselijk beroemde gebak: Le Mini di Virgini. Of te wel : de borstjes van de maagden. Overheerlijk gebak in de vorm van een borst, gevuld met ricotta, crema en chocola. Het smaakte heerlijk.

Op dinsdag begon Enzo's werk later en zijn we met z'n 4'tjes heerlijk wezen lunchen bij San Paolo in de haven van Sciacca. Prachtig gelegen met een dakterras met uitzicht op de haven, het stadje en de rotskust. Een super lekker, verfijnde keuken hebben ze hier. Zalig gegeten, namelijk spaghetti ricci (zee-egel). Ik ben dol op zee-egel en je kunt dit maar op weinig plaatsen eten. In Sciacca wordt "gevist" op zee-egel. Dus vers uit de zee, op mijn bordje. Mmmmmmm. Vooraf hadden we nog de meest verrukkulluke bruscetta, belegd met ansjovis, tomaat, kaas, salade. Het was echt een super lunch!

Verder zijn wij in die week ook nog naar La Scala dei Turchi geweest, dit ligt ten zuiden van Sciacca aan de kust. Een natuurwonder, tussen 2 "gewone" rotspartijen in, ligt daar ineens een spierwitte rotsmassa in de vorm van een trap. De zinderende hitte (al om half 11 in de ochtend), de felle zon en de (voor ons gelukkig) weinige mensen, gaf het iets magisch. Tot voor een paar jaar terug kon je via het strand op de trappen van de Turchei klimmen. Maar het kwetsbare kalkgesteente kon de vele toeristen niet aan, en nu is het alleen via uitzichtspunten boven langs de weg of via het strand beneden te bewonderen. Niet minder mooi. Zeer indrukwekkend. Vanwege de hitte en de inmens lange trap (naar beneden geen probleem, maar terug omhoog leek mij op dat moment een beetje teveel van het goeie), bleef ik boven op het terrasje in de schaduw zitten. Henk daalde af en ging de Scala vanaf het strand bekijken. Geweldig was het, en dat zag ik ook, later de foto's. Maar vanuit de uitzichtspunten heb je ook een geweldig prachtig zicht op de Scala:

Op donderdagochtend gingen Henk en ik een stadswandeling Sciacca maken. Na de stadswandeling hadden we met Anthony afgesproken om samen te gaan lunchen bij Amadeus, een van zijn favoriete restaurants in Sciacca. Hij had niet te veel gezegd, het eten was heerlijk, het restaurantje was prachtig, leken wel kleine kamers in een gewelven gebouw. De Corso Vittorio Emanuele is de verkeersader van de stad. Het is volgens mij ook de enige brede straat in dit stadje. Sciacca stikt van de smalle straatjes, stijl naar boven of naar beneden met een gekrioel van auto's, getoeter en veel mensen. Langs de Corso Vittorio staan de mooiste palazzo's, prachtige winkels, veel horeca, met het gezellig café'tje SantAngelo. Hier heerlijk koffie gedronken en later nog een keer gepauzeerd voor een ijsje! Aan het einde van de Corso Vittorio ga je naar rechts, richting Porta Palermo. Een oude stadspoort en verkeersknooppunt in het oude centrum. Via de Via Giuseppe Licata liepen we weer richting begin Corso Vittorio. De Via Giuseppe Licata is een smalle, eenrichtings-straat, met veel hoge smalle huizen, je komt dan ook langs de  "klim straatjes" naar Jasmijn's huis, op de Cortile Chiodi. Veel keramiekwinkels in deze straat, maar ook terrasjes. Het was een heerlijke ochtend en gelukkig niet meer zo heet als in het begin van de week. Na een heerlijke en gezellige lunch met Anthony, namen we afscheid van elkaar en gingen wij naar ons schaduwparadijs in de Contrada Foggia.

Ceramiek in Sciacca:

   

       

Op vrijdagochtend getut, ingepakt en daarna heerlijk wezen lunchen bij Venti Nodi in de Contrada Foggia. We waren er al eerder, op een avond, met Jasmijn geweest. Het restaurant ligt gelijk aan het strand en heeft een prachtig terras. Daarbij een meer dan grote kaart met mosselgerechten. En daar ben ik ook al zo dol op. Het mosselgerecht gekookt in sinaasappel en verse gember was ongelooflijk heerlijk. Verder ook super lekkere taartjes als toetjes, gezellig en vriendelijk personeel, dus wat wil je nog meer. Na de lunch lekker naar huis om te relaxen in de heerlijke tuin en 's avond op bezoek bij Jasmijn en Enzo. Enzo's moeder Giusi zou koken, en naar wat wij gehoord hadden, kan zij dat meer dan goed. Het werd een zeer gezellige avond, samen met Jasmijn, Enzo, zijn ouders Giusi en Michele. De Sicilianen onder ons waren geduldig met ons, probeerden langzaam te praten, en natuurlijk hadden we Jasmijn als tolk, en Enzo die engels spreekt. Ze hadden niet te veel gezegd, Giusi's kookkunst is meer dan heerlijk. Haar pasta was de lekkerste pasta die we in deze 3 weken gegeten hebben. Het einde van de avond kwam in zicht, maar ook het einde van de vakantie in Sciacca. We begrijpen heel goed dat Jasmijn Sciacca in haar hart heeft gesloten. Het is een prachtig mooi stadje, met super aardige mensen. Ze is al heel goed ingeburgerd in haar wijk in het oude historische centrum. Leuke contacten met de buren van haar Cortile, maar ook met de mensen in de wijk, met de winkeliers, de barretjes en de restaurantjes. Ze is al een echte Sciacca'se donna! A presto Jasmijn, Enzo e Sciacca. Speriamo a prossimo anno.

 

Het was een bijzondere week in Sciacca, mede door Jasmijn, Enzo, Enzo's ouders en Anthony. Allemaal mensen die net als wij verliefd zijn op dit eiland. Dank jullie wel voor alle gezelligheid.

De andere ochtend op ons gemak ontbeten, ingeladen, laatste dingen opgeruimd. Om half 10 stond de heer D'Anna al op de stoep. Nog niet eerder meegemaakt dat een Siciliaan een half uur te vroeg kwam. Maar gezellig keuvelend, dan weer met Henk, dan met mij, op het laatst zelfs uitgebreid zittend op het terras, vonden wij het op een gegeven moment wel lang genoeg en wilde er vandoor. Op naar Castel di Tusa: 

De route via de SS624 was geweldig, weinig verkeer, meestal goed wegdek op de meeste plaatsen  prachtige uitzichten op heuvels, wijnvelden, olijfboomgaarden en wat al niet meer. Je komt net buiten Palermo op de E90 uit. Gelukkig rij ik al sinds 2010 minstens 2x tijdens een vakantie langs deze stad. Grotere chaos kun jij je hier niet voorstellen. Nu was het nog wat heftiger, want er waren wegwerkzaamheden, wegversmalling en een aanrijding, waardoor zo'n 5 rijen auto's naast elkaar moesten gaan invoegen in 1 weghelft. Het getoeter was niet van de lucht. Maar hoe nerveus en hysterisch ik vaak ook ben, op een of andere manier deed het mij niets (ha, ha). Als een bijna Siciliaanse deed ik net alsof ik gek was en sloop net zo makkelijk de invoeg in om op die ene rijbaan te komen. 5 Minuten later waren we de stad voorbij. Bij de afslag CastelBuono gingen we van de snelweg af, om op mijn favoriete SS113 terecht te komen. Deze weg loopt paralel aan de zee, en is een prachtweg met pracht uitzicht tot in Castel di Tusa. Mijn lievelingsweg op Sicilië de SS113: en dan het stuk van Cefalu naar S. Stefano di Camastre. Ik kan daar niet genoeg van krijgen. 

Rond 1 uur kwamen we bij Porto Marina aan. Het weerzien met Epy, Nunzia, Pino en Cris was geweldig. De 2 1/2 jaar vielen in 1 klap weg. Nunzia had 2 mooie lunchgerechten voor ons opzij gezet, de koffie en drankjes kwamen er gelijk aan. En toen moesten we eerst eten. Of we niet weggeweest waren. Daarna werden we voorgesteld aan Concetta en Rosaria, 2 extra krachten die sinds juli bij Porto Marina werkten. Extra hulp in de keuken en in de bediening is in deze maanden wel hard nodig, want juli, en zeker augustus zijn top-maanden. Veel Italianen met Siciliaanse roots komen in de zomer naar Sicilië op vakantie. Tussen het werken door kwamen ze praatjes met ons maken om wat bij te praten.

En zo rond vier uur waren we dan eindelijk bij:

Casa Canale: het mooiste plekje dat ik ken:

Voor wie nog niets van eerdere blogs gelezen en gezien heeft: Casa Canale is een 30 vierkante meter huisje. Bestaat uit 1 vertrek: eetkamer-keuken-slaapkamer ineen, en een badkamer met heerlijk grote douche. Gelegen op een heuvel, met een enorm grote omheinde tuin, 180 graden zeezicht, met een infinitypool en warm-en koudwater douche in de tuin. Voor mij het paradijs op aarde. Sinds 2010 komen we hier, buiten nu de Covid periode, sinds 2010 elk jaar 2 weken. In de afgelopen jaren is er al veel verbouwd, de buitendouche, het zwembad en het (waterdichte) overdekt terras was er eerst niet. Is iets van de laatste jaren. In 2020 heeft Pino weer een verbouwing laten uitvoeren: een nieuw prachtig keukenblok met nieuwe apparatuur, een nieuw, groter en beter bed, een panoramaraam met uitzicht op zee. Ofschoon voor mij de tuin met uitzicht en de buitendouche het allerbelangrijkste is, ben ik natuurlijk wel blij met al dat moois.  

Het komt wel vaker voor dat als we hier zijn, we in een luie modus zijn. Nu was het ook nog, vooral de 1ste van de 2 weken hier, bloed en bloed heet. Veel verder dan dagelijks lunchen en ijsjes eten bij Porto Marina, koffiedrinken op terrasje van Maurizo in Tusa, of met vrienden bij Belvedere in Tusa te borrelen, 's avonds samen in Tusa te gaan uit eten, een paar keer naar S.Stefano di Camastre rijden om boodschappen te doen, terrasje te pakken, en/of te gaan uit eten, naar Tusa voor de salsiccia finocchio (venkel worst) van slagerij Sammataro Gasparo in de Via Popolo, kwamen we niet. Daarnaast was het ook heerlijk om tijd door te brengen met onze vrienden in Castel di Tusa, ook hier was het of op het terras van Porto Marina, of 's avonds gaan uit eten in Castel di Tusa. We waren gewoon allemaal blij dat we elkaar eindelijk zagen. Een van onze vrienden hebben we helaas niet kunnen zien, en dat had een verdrietige reden. Hij had longontsteking (geen Corona), en lag in het ziekenhuis. Normaal gesproken gaan we elke vakantie een keer bij hem, zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen eten, in hun huisje op het platteland, op Campagne zoals ze dat hier noemen. We kunnen alleen maar hopen en wensen dat hij snel opknapt en weer naar huis kan gaan. In Italië mag je namelijk geen bezoek in het ziekenhuis ontvangen. Zo sneu, dat zijn vrouw en kinderen hem niet kunnen opzoeken. 

Omdat Casa Canale veel trouwe gasten heeft, hebben we al gereserveerd voor volgend jaar. Helaas niet in mei, dat kan ivm het werk van Henk niet, maar weer in september. Laten we hopen dat Covid geen roet in het eten gaat gooien, of iets anders ernstigs in de wereld. Dus als alles goed is gaan we volgende jaar terug.

Dan eerst terug naar de regio Sciacca, want ons nichtje, deels, op Sicilië hebben wonen is natuurlijk erg leuk. Met haar en Enzo tijd doorbrengen vinden we heel erg fijn, maar zeker ook meer van Sciacca en van deze regio zien. De Provincie Agrigento schijnt zo prachtig te zijn, dat willen wij ook wel eens live bekijken. En dit keer is er weinig van terecht gekomen. 

En natuurlijk ook naar Castel di Tusa. Want de vakantie daar is niet alleen logeren in Casa Canale, of lunchen in Porto Marina, maar het is het allemaal, het huisje Casa Canale, de plek met uitzicht op zee, terras Porto Marina, en heel belangrijk alle lieve mensen die wij kennen in Castel di Tusa en Tusa. Zonder hen zou het nooit zo bijzonder zijn geworden. Onze vrienden hier zijn ons zo dierbaar geworden. Dank aan hun voor deze 2 super fijne weken. 

Het komende jaar via whatsapp, instagram e/o e-mail houden we, zoals altijd contact. Maar we gaan dus weer heel graag terug in 2022. 

Er was dit jaar wel nog "een bijzondere gebeurtenis" op Sicilië. De Giro di Sicilia werd in de laatste week van onze vakantie gereden. En donderdag 30 september reed de karavaan door Castel di Tusa. Jammer genoeg was Porto Marina gesloten ( 2 weken vakantie, na een zomer van heel hard werken). Maar aan de overkant van de bar had je een prachtig uitzichtspunt op de wielrenners. Het was niet echt druk, het leefde niet zo in het dorp had ik het idee, dat is in Frankrijk wel anders bij wielerkoersen. Ondanks dat het niet druk was, en de renners vrij snel voorbij zijn, was het een leuke middag. Vrijdag 1 oktober was de laatste dag van de koers en de winnaar van de Giro di Sicilia 2021 is geworden: NIBALIBI. Extra bijzonder, want hij is een Siciliaan.

Elk jaar hebben we bij thuiskomst leuke, mooie, gekke, rare verhalen (voor ons dan, ha,ha) over onze vakantie op Sicilië. Op een dag hadden we net als anders bij Porto Marina geluncht. Na de lunch gaan we altijd naar huis, voor siësta, zwemmen, douchen, luieren, en tegen de avond gaan we altijd even terug voor een ijsje, koffie, pilsje of borreltje. Pino kwam bij ons zitten en vertelde ons dat hij, nadat wij na de lunch naar huis waren gegaan, werd aangesproken door een paar mensen die ook bij hem geluncht hadden. Zij vertelden Pino dat ze ons al eerder gezien hadden op Sicilië, en wel in Sambuca di Sicilia. Wij hadden blijkbaar 2x op 1 ochtend op het terrasje van hun café gezeten en wisten precies te vertellen wat wij daar gegeten hadden. Zo grappig en ook zo Siciliaans, er ontgaat hun niets, en zeker in de wat rustigere, niet te grote stadjes worden toeristen altijd wel gespot. En wij vallen denk ik ook een beetje op, Henk groot en breed met lang haar, ik klein en met heel kort blond haar. Als je dan als enige niet inwoners van het stadje als klanten op het terrasje zit, ja, dan word je wel gespot. Ik vond het wel een grappig verhaal.

Maar goed, de 3 weken op Sicilië zijn weer omgevlogen. 11 September vertrokken we vanuit Rotterdam Airport en op 2 oktober waren we weer terug. Met een hoofd vol verhalen en herinneringen, mooie foto's en dag-dromerijen.

Hieronder volgen nog wat foto's die me dierbaar zijn, waar heerlijke etenswaren op staan, gewoon mooie plaatjes etc. Hoop dat je zin krijgt om ook eens naar dit mooie eiland te gaan.